Jałowe lata

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem wierszy, które rezonują z doświadczeniami współczesnych kobiet, szczególnie koncentrując się na tematach żałoby, poronienia i piękna odnajdywanego w codziennym życiu. Autorka wykorzystuje naturę i osobiste spostrzeżenia, aby głęboko połączyć się z czytelnikami, dostarczając ponadczasowych prawd.

Poezja opisywana jest jako przeszywająca duszę i wnikliwa, podnosząca przyziemne doświadczenia do uniwersalnych prawd. Czytelnicy odnajdują nowe warstwy znaczeń przy każdej lekturze. Połączenie z naturą i porami roku dodaje głębi i jest szczególnie polecane tym, którzy doświadczyli straty.

Recenzje nie wspominają o konkretnych wadach, ale skupienie się na żałobie może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Barren Years

Zawartość książki:

Pierwszy zbiór wierszy Amandy Russell to obiecujący debiut, demonstrujący zarówno talent, jak i potencjał. Chapbook zawiera dwadzieścia pięć wierszy, wszystkie napisane we współczesnym idiomie stylistycznym wolnego wiersza, ale nie jest to wolny wiersz neofity pocięty na strzępy i rozłożony na stronie w nadziei, że jakoś zadziała jako wiersze. W większości jej wersy są starannie łamane i wnoszą własną subtelną muzykę do sceny lub argumentu.

Ponieważ tytuł zbioru, Jałowe lata, nawiązuje do poronienia poetki/autorki (straciła bliźnięta w 16. tygodniu ciąży), niezwykłe jest to, że podstawowy ton tych wierszy jest tak optymistyczny. Częściowo wynika to z faktu, że jest tu spora różnorodność. Na przykład drugi wiersz w tomie, „Middleness Is...”, jest prostą listą elementów, które definiują tytuł; każda linijka zaczyna się od słowa „the”. Jednak Russell jest w stanie potraktować wiele z wymienionych elementów jako uzupełnienie układanki, a jeszcze lepiej jako nośnik i ton metafory, jak w „tunelu w jacuzzi, / guziku w dziurze”. „Takie porównania są skutecznymi, choć samooczyszczającymi się przykładami dowcipu ze strony poety. Jest też cichy dowcip w tytułowym wierszu „Jałowe lata”, który czasami przynosi pocieszenie dla smutku mówiącego.

Oprócz dwóch wspomnianych wierszy, moja krótka lista ulubionych obejmuje „Sonogram (16 tygodni)”, „Birdwatching”, „My Childhood Home”, „Moon”, „Garden Talk”, „Pascha Lilies”, „Stones and Pines”, „The Most Splendid Music” i „5:31 P.M.” Wraz z innymi wierszami tworzą one spójne, żywe świadectwo okresu w życiu poetki - czasu osobistej tragedii i stopniowego odzyskiwania zdolności do zachwytu. Obietnica tych wierszy sprawiła, że już nie mogę się doczekać kolejnej książki Russell”.

-Roy Scheele, autor The Sledders