Ocena:
Książka Davida J. Downsa „Jałmużna: Dobroczynność, nagroda i zadośćuczynienie we wczesnym chrześcijaństwie” stanowi dogłębną analizę praktyki jałmużny we wczesnym chrześcijaństwie, sugerując, że służyła ona raczej jako środek zadośćuczynienia za grzech niż jedynie narzędzie reformy społecznej. Książka bada źródła biblijne i patrystyczne na poparcie tej tezy, przedstawiając złożone argumenty, które mogą stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników, ale oferują znaczący wgląd w temat.
Zalety:⬤ Dogłębna eksploracja jałmużny we wczesnym chrześcijaństwie
⬤ prezentuje unikalną perspektywę na związek między miłosierdziem a pokutą
⬤ dobrze zbadana z odniesieniami do szerokiej gamy źródeł
⬤ może mieć wpływ na badanie wczesnych praktyk chrześcijańskich.
⬤ Tekst jest gęsty i może być zbyt złożony dla niektórych czytelników
⬤ bardziej zwięzła wersja mogłaby przynieść korzyści szerszej publiczności
⬤ niektórzy czytelnicy mogą pozostać nieprzekonani do wniosków Downsa.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Alms: Charity, Reward, and Atonement in Early Christianity
Chrześcijaństwo często rozumiało śmierć Jezusa na krzyżu jako jedyny sposób na przebaczenie grzechów. Pomimo tej tradycji, David Downs śledzi wczesną i trwałą obecność jeszcze jednego środka, za pomocą którego chrześcijanie wyobrażali sobie zadośćuczynienie za grzech: miłosiernej opieki nad ubogimi.
W Jałmużna: Charity, Reward, and Atonement in Early Christianity, Downs rozpoczyna od rozważenia ekonomicznego kontekstu jałmużny w świecie grecko-rzymskim, w którym przytłaczająca rzeczywistość ubóstwa kultywowała tworzenie relacji wzajemności i solidarności. Następnie Downs szczegółowo analizuje jałmużnę i nagrody z nią związane w Starym Testamencie, judaizmie Drugiej Świątyni i Nowym Testamencie. Następnie zajmuje się wczesnochrześcijańskimi tekstami i autorami, w których rozwijana jest teologia odkupieńczej jałmużny - 2 Klemensa, Didache, List Barnaby, Polikarpa, Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa i Cypriana. W tej historycznej i teologicznej rekonstrukcji Downs nakreśla pojawienie się modelu zadośćuczynienia za grzech w literaturze chrześcijańskiej pierwszych trzech wieków naszej ery, a mianowicie odkupieńczej jałmużny, czyli poglądu, że udzielanie pomocy materialnej potrzebującym oczyszcza lub zakrywa grzech.
Downs pokazuje, że wczesnochrześcijańskie poparcie dla odkupieńczej mocy jałmużny znajduje się w starożytnym kontekście gospodarczym, w którym relacje fiskalne i społeczne były ze sobą głęboko powiązane. W tym kontekście koncepcja odkupieńczej jałmużny rozwinęła się w dużej mierze w wyniku rodzącego się chrześcijańskiego zaangażowania w tradycje biblijne, które przedstawiają opiekę nad ubogimi jako mającą potencjał zapewnienia przyszłej nagrody, w tym niebiańskiej zasługi, a nawet oczyszczenia z grzechu, dla tych, którzy praktykują miłosierdzie. Downs ujawnia zatem, w jaki sposób grzech i jego rozwiązanie zostały ucieleśnione społecznie i eklezjologicznie, wizja, która często kontrastowała z lekceważeniem ciała społecznego i ciał ubogich w chrześcijaństwie doketycznym i gnostyckim.
Ostatecznie jałmużna oświetla wyzwanie, jakim jest czytanie Pisma Świętego wraz z wczesnym Kościołem, ponieważ liczni patrystyczni świadkowie utrzymywali razem przekonanie, że zbawienie i zadośćuczynienie za grzech przychodzi przez życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa oraz potwierdzenie, że praktyka miłosiernej opieki nad potrzebującymi oczyszcza lub zakrywa grzech. Być może starożytna chrześcijańska integracja miłosierdzia, nagrody i zadośćuczynienia ma potencjał, aby przekształcić współczesne tradycje chrześcijańskie, w których te sfery są rozdzielone.
