Ocena:
Książka „How Animals Grieve” autorstwa Barbary King bada życie emocjonalne zwierząt, w szczególności ich zdolność do żałoby. Chociaż przedstawia wiele wzruszających anegdot i obserwacji naukowych pokazujących, że zwierzęta odczuwają emocje, takie jak smutek, uznaje również ograniczenia obecnych badań w tej dziedzinie. Czytelnicy doceniają prowokującą do myślenia treść i czytelny styl książki, choć niektórzy krytykują ją za nadmierny intelektualizm lub ostrożność w wyciąganiu wniosków.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i przystępna dla czytelników.
⬤ Zawiera wiele wzruszających, osobistych anegdot i naukowych przykładów.
⬤ Zachęca czytelników do ponownego rozważenia długo utrzymywanych przekonań na temat zwierzęcych emocji.
⬤ Porusza kluczowy i często pomijany temat dobrostanu zwierząt.
⬤ Pobudza czytelników do konstruktywnych rozmów i głębszego zrozumienia zwierząt.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że ton autora jest zbyt ostrożny lub intelektualnie zimny.
⬤ Kilka recenzji wspomina o braku uporządkowanej analizy lub spójności w ocenie, co zmniejsza jej wiarygodność.
⬤ Niektórzy uważają, że książka nie idzie wystarczająco daleko w uznaniu emocjonalnego życia wszystkich zwierząt.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej atrakcyjnej treści lub nie utrzymuje zainteresowania.
(na podstawie 44 opinii czytelników)
How Animals Grieve
Od czasu naszych najwcześniejszych dziecięcych spotkań ze zwierzętami, od niechcenia przypisujemy im znajome emocje. Jednak naukowcy od dawna ostrzegają przed takim antropomorfizowaniem, argumentując, że ogranicza to naszą zdolność do prawdziwego zrozumienia życia innych stworzeń.
Ostatnio jednak sytuacja zaczęła się zmieniać w przeciwnym kierunku, a antropolog Barbara J. King stoi na czele tego ruchu, argumentując usilnie, że możemy - i powinniśmy - zwracać uwagę na emocje zwierząt. W książce How Animals Grieve zwraca naszą uwagę na konkretny przypadek żałoby i opowiada historię za historią - z pól, farm, domów i nie tylko - zwierząt opłakujących utraconych towarzyszy, partnerów lub przyjaciół.
King opowiada o słoniach otaczających swoją matriarchę, gdy słabnie i umiera, a w kolejnych dniach czuwających przy jej zwłokach. Kot domowy traci siostrę, z którą nigdy wcześniej się nie rozstawał, i spędza tygodnie chodząc po mieszkaniu, zawodząc żałośnie.
Pawian traci córkę na rzecz drapieżnika i pogrąża się w żałobie. W każdym przypadku King wykorzystuje swoje antropologiczne wykształcenie, aby zinterpretować i spróbować wyjaśnić to, co widzimy - aby pomóc nam właściwie zrozumieć ten zwierzęcy żal, jako coś, co nie jest ani takie samo, ani całkowicie odmienne od ludzkiego doświadczenia straty.
Powstała książka jest zarówno odważna, jak i przyziemna, uderzająco ambitna, nawet jeśli ostrożnie uznaje granice naszego zrozumienia. Poprzez poruszające historie, które tak pięknie opisuje i analizuje, King przybliża nas do zwierząt, z którymi dzielimy planetę, i pomaga nam zobaczyć nasze własne doświadczenia, przywiązania i emocje jako część większej sieci życia, śmierci, miłości i straty.
