Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „How to Behave Badly in Elizabethan England” autorstwa Ruth Goodman oferuje lekką eksplorację zwyczajów społecznych i psot w renesansowej Wielkiej Brytanii, przemawiając zarówno do zwykłych czytelników, jak i naukowców. Podczas gdy wielu uważa ją za zabawną i przystępną, niektórzy krytykują jej połączenie stylu naukowego i anegdotycznego, kwestionując dokładność i dogłębność badań Goodman.
Zalety:⬤ Wciągająca i czytelna narracja
⬤ humorystyczna i wnikliwa treść
⬤ szczegółowa eksploracja życia codziennego
⬤ bogaty kontekst historyczny
⬤ atrakcyjna zarówno dla zwykłych czytelników, jak i naukowców
⬤ dobrze zbadana dzięki różnorodnym materiałom
⬤ zawiera żywe ilustracje.
Wady:⬤ Wątpliwa dokładność historyczna
⬤ niespójności i nieścisłości zauważone przez niektórych czytelników
⬤ brak rygorystycznych cytatów naukowych, takich jak przypisy
⬤ styl pisania postrzegany przez niektórych jako prosty
⬤ początkowe rozdziały mogą być trudne do przyswojenia
⬤ niektórzy uznali to za nużące lub zbyt szczegółowe dla zwykłego czytelnika.
(na podstawie 33 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
How to Behave Badly in Elizabethan England: A Guide for Knaves, Fools, Harlots, Cuckolds, Drunkards, Liars, Thieves, and Braggarts
Zawartość książki:
Dzięki tej „nieskazitelnej” (BBC History) kronice, uznana popularna historyczka Ruth Goodman odkrywa renesansową Wielką Brytanię szczególnie bogatą w awanturników. Od snobistycznych iglarzy, którzy celowali ciętym „ty”, po niskobudżetowych pijaków z odrażającymi manierami przy stole, „radosny i pouczający” (Booklist, recenzja z gwiazdką) portret najbardziej obrzydliwych wykroczeń Goodman czerpie z poradników, spraw sądowych i kazań.
Niegodziwi czytelnicy z przyjemnością dowiedzą się, dlaczego cytowanie Szekspira było kiepską formą i dlaczego przekleństwa rzucane na kobiety prawie zawsze dotyczyły seksu (nie ma w tym nic dziwnego). „Przystępna, zabawna i historycznie dokładna” (Publishers Weekly, gwiazdkowa recenzja), How to Behave Badly to celebracja jednego z najbardziej niegrzecznych okresów w historii, kiedy drwina była formą sztuki.
„Och, jak chciałbym, żeby Ruth Goodman była moim nauczycielem. Ale pójście na jedną z jej lekcji historii jest lepsze niż drugie tyle.” -- Alicia Becker, New York Times Book Review.
