How Russian Literature Became Great
Jak literatura rosyjska stała się wielka bada kulturową i polityczną rolę nowoczesnej literatury narodowej, zaaranżowanej w kluczu słowiańskim, ale rozbrzmiewającej daleko poza granicami Rosji.
Rolf Hellebust bada szereg tendencji literackich, filozofii i teorii od starożytności do współczesności: Od rzymskiej jurysprudencji po niemiecki romantyzm, od francuskiego oświecenia po czeski strukturalizm, od Herdera po Hobsbawma, od Samuela Johnsona po Sainte-Beuve'a i tak dalej. Oprócz zwykłych rosyjskich podejrzanych, od Puszkina po Czechowa, Hellebust obejmuje pisarzy europejskich: Byrona i Shelleya, Goethego i Schillera, Chateaubrianda i Baudelaire'a, Dantego, Mickiewicza i innych.
Podobnie jak gdzie indziej, pisarstwo w Rosji reklamuje się poprzez kanon zabytków literackich tworzących atemporalny "idealny porządek między sobą" (T. S. Eliot). A jednak jest to tradycja, która mogła narodzić się tylko w określonym momencie złotego XIX-wiecznego wieku historiografii i budowania narodu. Rosyjski przykład ujawnia sprzeczności między niezmiennością a innowacyjnością, uniwersalnością a specyficznością, leżące u podstaw nowoczesnych koncepcji tradycji od Sainte-Beuve'a przez Eliota aż po dzień dzisiejszy.
Uwarunkowania epoki, w której powstała - znaczenie kluczowego literacko-historycznego pytania o społeczną funkcję pisarza oraz zrównanie literatury z tożsamością narodową - sprawiają, że rosyjska tradycja klasyczna jest uosobieniem jednolitego tekstu kulturowego, ze złożoną narracją, w której konkurujące ze sobą historie postępu i upadku rozwijają się poprzez symboliczne spotkania biograficzne autorów, którzy ją tworzą. How Russian Literature Became Great oferuje zatem nowy paradygmat dla zrozumienia paradoksów nowoczesnej tradycji.