Jak przetrwałam chiński obóz reedukacyjny: Historia ujgurskiej kobiety

Opinie czytelników

Książka stanowi otwierający oczy opis trudnej sytuacji Ujgurów i niesprawiedliwości, z jaką spotykają się pod rządami chińskiego rządu. Koncentruje się na osobistych doświadczeniach Gulbahar Haitiwaji, ujgurskiej kobiety, która przeżyła internowanie w tak zwanym „obozie reedukacyjnym”. Czytelnicy uważają, że narracja jest odważna i kluczowa, zachęcając innych do bycia świadomym tych naruszeń praw człowieka.

Książka jest chwalona za to, że jest przekonującym i pilnym ujawnieniem kwestii ujgurskiej, ukazującym odwagę i osobiste doświadczenia autorki. Podkreśla krytyczne naruszenia praw człowieka, zachęca czytelników do podnoszenia świadomości i jest określana jako „lektura obowiązkowa” dla zrozumienia realiów życia pod rządami Komunistycznej Partii Chin. Wielu recenzentów chwali emocjonalną głębię i faktyczne przedstawienie.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za niepokojącą i denerwującą ze względu na jej graficzny charakter oraz ciężkie tematy nadużyć i ucisku. Ponadto niektóre komentarze sugerują chęć podjęcia bardziej globalnych działań i zwiększenia świadomości, odzwierciedlając frustrację, że sytuacja nie jest powszechnie znana.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How I Survived a Chinese Reeducation Camp: A Uyghur Woman's Story

Zawartość książki:

Pierwszy pamiętnik o obozach "reedukacyjnych" napisany przez ujgurską kobietę.

Napisałam to, co przeżyłam. Okropną rzeczywistość".

-- Gulbahar Haitiwaji dla Paris Match.

Od 2017 roku ponad milion Ujgurów zostało deportowanych ze swoich domów w regionie Xinjiang w Chinach do "obozów reedukacyjnych". Brutalne represje wobec Ujgurów, tureckojęzycznej muzułmańskiej grupy etnicznej, zostały uznane za ludobójstwo i szeroko opisywane w mediach na całym świecie. Xinjiang Papers, ujawnione przez New York Times w 2019 roku, ujawniają brutalne represje wobec ujgurskiej grupy etnicznej poprzez przymusowe masowe zatrzymania - największe od czasów Mao.

Nazywa się Gulbahar Haitiwaji i jest pierwszą ujgurską kobietą, która napisała wspomnienia o obozach "reedukacyjnych". Przez trzy lata Haitiwaji znosiła setki godzin przesłuchań, tortur, głodu, przemocy policyjnej, prania mózgu, przymusowej sterylizacji, mrozu i nocy w oślepiającym neonowym świetle w swojej więziennej celi.

Obozy te są dla Chin tym, czym gułagi były dla ZSRR. Chiński rząd zaprzecza, że są to obozy koncentracyjne, starając się legitymizować ich istnienie w imię "totalnej walki z islamskim terroryzmem, infiltracją i separatyzmem" i nazywa je "szkołami". Ale nic z tego nie jest prawdą. Gulbahar uciekła tylko dzięki nieustępliwym wysiłkom swojej córki. Jej odważny pamiętnik jest przerażającym portretem okrucieństw, które znosiła w chińskim gułagu i tego, jak traktowanie Ujgurów przez chiński rząd jest tylko najnowszym przykładem ich ucisku niezależnych mniejszości w chińskich granicach.

Region Xinjiang, w którym mieszkają Ujgurzy, jest miejscem, w którym chiński rząd chce stworzyć nowy "jedwabny szlak" łączący Azję z Europą, uważany za najważniejszy projekt polityczny prezydenta Xi Jinpinga.