Ocena:
Ta książka bada złożoną i często trudną relację między matką a córką, podkreślając wątki uwikłania, wyobcowania i manipulacji. Opowiedziana z perspektywy matki, narracja rozwija się poprzez nieliniową strukturę, zawierającą retrospekcje i retrospekcje, które ujawniają ich emocjonalne zmagania. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ten tekst za wciągający i wnikliwy, inni krytykowali tempo, powtarzalność i brak wyraźnej fabuły.
Zalety:⬤ Wciągające studium charakteru dynamiki matki i córki.
⬤ Prowokująca do myślenia eksploracja miłości, obsesji i rodzinnych granic.
⬤ Pięknie napisana, jasnym i ozdobnym językiem.
⬤ Tworzy znaczące dyskusje na temat wyobcowania i więzi emocjonalnych.
⬤ Trzymająca w napięciu i emocjonalnie oddziałująca na wielu czytelników.
⬤ Nielinearna fabuła może dezorientować czytelników; niektórzy uznali ją za chaotyczną.
⬤ Wydarzenia wydawały się powtarzalne, a dla niektórych czytelników powieść się dłużyła.
⬤ Niektórzy krytykowali postać matki jako mało sympatyczną.
⬤ Brak ostatecznego zakończenia sprawił, że niektórzy czytelnicy nie byli usatysfakcjonowani.
⬤ Tempo i struktura zniechęcały innych do zaangażowania.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
How to Love Your Daughter
ZWYCIĘZCA NAGRODY SAPIR 2022.
Jakie szkody wyrządzamy w ślepocie miłości?
Tysiące mil od swojego domu, kobieta stoi na ciemnej ulicy, zerkając przez dobrze oświetlone okna na dwie małe dziewczynki. To córki jej jedynej córki, wnuczki, których nigdy nie poznała.
W centrum tej hipnotyzującej historii znajduje się dążenie kobiety do zrozumienia, w jaki sposób związek, który rozpoczął się w błogości - matka zakochana w swoim jedynym dziecku - dotarł do punktu tak niezgłębionego dystansu. Cofając się w czasie, kobieta odkrywa wspomnienia i długo skrywane uczucia, śledząc nieskończone akty rodzicielskiej troski, każdy tak przyziemny i pozornie łagodny, które razem mogły podważyć to, co najbardziej ceniła.
Z niezwykłą psychologiczną precyzją Blum śledzi pozornie nieistotne błędy i oszustwa w życiu rodzinnym, gdzie można przekroczyć granicę między opiekuńczością a posiadaniem, nawet jej nie widząc - i nie jest pewne, czy i jak możemy znaleźć drogę powrotną.