Jak kochać swoją córkę

Opinie czytelników

Książka zagłębia się w złożoną i często trudną dynamikę relacji między matką a córką, naznaczoną uwikłaniem, wyobcowaniem i manipulacją. Eksploruje tematy miłości, obsesji, granic i wglądu psychologicznego, gdy bohaterowie poruszają się po swojej więzi w czasie. Różni recenzenci zwracają uwagę na emocjonalną głębię i unikalny styl opowiadania historii, choć opinie na temat struktury i rozwoju postaci znacznie się różnią.

Wielu czytelników chwali książkę za trzymającą w napięciu narrację, mistrzowski styl pisania i psychologiczny wgląd w relacje między matką a córką. Nieliniowa struktura dodaje intrygi i głębi, skłaniając do dyskusji na temat miłości, obsesji i więzi rodzinnych. Recenzenci docenili sugestywne i zniuansowane przedstawienie złożonych emocji, a także zdolność książki do wywoływania głębokich refleksji.

Krytycy podkreślają problemy z tempem, strukturą i wiarygodnością postaci. Niektórzy uznali ją za chaotyczną i uważali, że brakuje jej spójnej fabuły, ze zbyt wieloma krótkimi rozdziałami, które nie zdołały skutecznie rozwinąć postaci. Dodatkowo, portret matki jako osoby, której nie da się polubić oraz powtarzalność tekstu zostały uznane za znaczące wady. Niektórzy czytelnicy mieli problemy z narracją w wersji audiobooka.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How to Love Your Daughter

Zawartość książki:

"Kamienne arcydzieło psychologicznego napięcia. Ostatnie strony sprawiły, że wstrzymałem oddech.

"Flynn Berry, New York Times Book Review Pozornie niewytłumaczalna rozłąka między kobietą a jej dorosłą córką otwiera niepokojące pytanie: Jakie szkody wyrządzamy w zaślepieniu miłością? Tysiące mil od domu, kobieta stoi na ciemnej ulicy, zerkając przez dobrze oświetlone okna na dwie małe dziewczynki. To wnuczki, których nigdy nie poznała, córki córki, której nie widziała od lat. W centrum tej hipnotyzującej historii znajduje się dążenie kobiety do zrozumienia, w jaki sposób związek, który rozpoczął się w błogości - matka zakochana w swoim jedynym dziecku - dotarł do punktu tak niezgłębionego dystansu.

Cofając się w czasie, kobieta odkrywa wspomnienia i długo skrywane uczucia, śledząc nieskończone akty rodzicielskiej troski, z których każdy był tak przyziemny i pozornie łagodny, że mógł podważyć to, co najbardziej ceniła. Z niezwykłą psychologiczną precyzją Blum śledzi pozornie nieistotne błędy i oszustwa w życiu rodzinnym, w których można przekroczyć granicę między opiekuńczością a posiadaniem, nawet jej nie widząc - i nie mając pewności, czy i jak możemy znaleźć drogę powrotną.