Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzowana książka jest chwalona jako przełomowa praca naukowa, która bada wkład artystyczny kobiet w starożytnej Grecji, podkreślając znaczenie tematu i dogłębność prowadzonych badań. Jest ona dostępna zarówno dla specjalistów, jak i czytelników ogólnych, oferując rozległe badania i przemyślaną analizę.
Zalety:⬤ # # Seminalna i naukowa praca na niedostatecznie reprezentowany temat.
⬤ Przystępna dla czytelników nieznających greki, z oryginalnymi tekstami w przypisach.
⬤ Dobrze przetłumaczony idiomatyczny angielski, który przekazuje zniuansowane znaczenia.
⬤ Wszechstronne ujęcie tematu od Homera do Dio Chryzostoma, w tym obszerna literatura drugorzędna.
⬤ Nowatorskie podejście do krytyki literackiej ze szczegółowymi analizami.
⬤ Zachęca do dalszych badań nad wkładem kobiet.
Wady:⬤ Zakres jest nieco ograniczony ze względu na skupienie się na artystycznym wkładzie kobiet.
⬤ Niektórym recenzjom może brakować wiarygodności, ponieważ nie są oparte na faktycznej lekturze książki.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
How Women Became Poets: A Gender History of Greek Literature
Zawartość książki:
Jak idea autora narodziła się na polu bitwy płci
Kiedy Safona śpiewała swoje pieśni, jedyne słowo, jakie istniało na określenie poety, było męskie - aoidos, czyli "śpiewak-mężczyzna". Najsłynniejsza poetka starożytnej Grecji, której rzemiosłem były słowa, nie miała słów, którymi mogłaby opowiedzieć o tym, kim była i co robiła. W książce "How Women Became Poets" Emily Hauser zmienia historię greckiej literatury jako historię płci, argumentując, że sposoby, w jakie Grecy mówili o swojej tożsamości jako poetów, konstruowały, bawiły się i przełamywały oczekiwania płci, że literatura była przeznaczona wyłącznie dla mężczyzn. Łącząc najnowsze badania nad starożytnym autorstwem, płcią i performatywnością, Hauser oferuje nową historię literatury klasycznej, która redefiniuje kanon jako ciągłą walkę o bycie słyszanym poprzez płeć, a czasem pomimo niej.
Kobiety, jak zauważyła Virginia Woolf, potrzebują własnych pokoi, by pisać. Tak samo pisarki na przestrzeni dziejów potrzebowały nazwy, aby opisać to, co robią. Hauser śledzi wynalezienie tej nazwy w starożytnej Grecji, badając archeologię płci poety. Podąża za starożytnymi greckimi poetami, filozofami i historykami, którzy rozwijali i debatowali nad słownictwem autorskim na polu bitwy płci - budując i wzmacniając słowo dla męskiego poety, a następnie w odpowiedzi tworząc język, za pomocą którego można opisać piszące kobiety. Co najważniejsze, Hauser ponownie wprowadza kobiety do tradycyjnie męskiego kanonu literatury greckiej, argumentując za centralną rolą kobiet w kształtowaniu idei dotyczących autorstwa i produkcji literackiej.
