Jak gwiazdy na wieki: Narracja i teologia w Księdze Daniela

Oryginalny tytuł:

Like the Stars Forever: Narrative and Theology in the Book of Daniel

Zawartość książki:

Ta antologia esejów Meadowcrofta (wszystkie oprócz jednego wcześniej opublikowanego) jest spójna wokół trzech twierdzeń, które wysuwa na temat Księgi Daniela. Pierwszym z nich jest to, że Daniel powinien być rozumiany przede wszystkim jako postać mądrości, a pierwszy rozdział Księgi Daniela jest pod tym względem programowy.

Drugim jest to, że wizja tego, który jest podobny do syna człowieczego, stanowi teologiczny zawias, który prowadzi do zrozumienia zarówno opowieści, jak i wizji jako wyrazu uczestnictwa w boskim życiu ze strony mądrego Daniela i jego ludu. Trzecim twierdzeniem jest to, że ostatni rozdział Księgi Daniela, jako kamień węgielny opowieści o mądrości Daniela, ukazuje cel mądrego uczestnictwa w boskim życiu jako trwałe dziedzictwo prawości u tych, którzy napotykają tę mądrość. Twierdzenia te są wspierane przez uważną lekturę aspektów sztuki narracyjnej prezentowanej w Księdze Daniela; egzegetyczne docenienie interpretacyjnego wpływu rozumienia wiernych mędrców jako wyrazu nadziei pokładanych w świątyni przez starożytnych ludzi; oraz teologiczną i kontekstualną lekturę doświadczeń Daniela i jego przyjaciół - codziennej rutyny życia na dworze babilońskim i perskim oraz w tych dziwnych apokaliptycznych spotkaniach z późniejszych rozdziałów.

Z takiej lektury wyłania się paradoksalna natura wiary jako pewnej nadziei i etycznej jasności obok tajemnicy i niepewności oraz wezwania do cierpliwej wytrwałości. Ten delikatny taniec między pewnością a cierpliwością, jasnością a tajemnicą był cechą doświadczenia Daniela i jego ludu w czasie wygnania, późniejszych czytelników cierpiących pod piętą Antiocha Epifanesa, tych, którzy opierali się roszczeniom do panowania ze strony Rzymu, a także do dziś czytelników Księgi Daniela wszędzie tam, gdzie napotyka się imperium i stawia mu opór.