Jak daleko sięgam pamięcią

Opinie czytelników

Książka oferuje fascynujący wgląd w pochodzenie rodzinne Judith Kerr, szczególnie z perspektywy jej brata Michaela. Służy jako uzupełnienie trylogii Judith o ich doświadczeniach podczas i po II wojnie światowej, ale druga połowa zagłębia się w karierę prawniczą Michaela, co niektórzy czytelnicy uznali za mylące.

⬤ Znakomita i wnikliwa proza
⬤ zapewnia żywą sagę rodzinną i osobistą relację z emigracji
⬤ oferuje cenny wgląd w pochodzenie rodziny Kerr
⬤ wciągająca dla osób zainteresowanych twórczością Judith Kerr.

Druga połowa książki koncentruje się na karierze prawniczej Michaela, co może być mylące dla czytelników niezaznajomionych z brytyjską terminologią prawniczą; niektórzy czytelnicy uznali tę część za mniej interesującą.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

As Far as I Remember

Zawartość książki:

Ta szczerze napisana autobiografia Sir Michaela Kerra jest kroniką życia jednego z najwybitniejszych brytyjskich sędziów lat 70-tych i 80-tych, od jego kontynentalnego dzieciństwa po karierę w Sądzie Apelacyjnym i nie tylko.

W pierwszej części swoich wspomnień autor śledzi historię swojej rodziny i germańskie korzenie. Jego ojciec, Alfred Kerr, był znanym krytykiem dramatycznym i eseistą, którego pisma były szeroko znane w całych Niemczech od przełomu wieków, a ostatnio doczekały się wskrzeszenia, 50 lat po jego śmierci, o czym mowa w ostatnim rozdziale książki. Jednak ze względu na sławę jego antynazistowskich pism i audycji, Kerrowie zostali zmuszeni do ucieczki z Berlina już 3 marca 1933 roku, kiedy Hitler doszedł do władzy. Autor i jego siostra Judith, późniejsza słynna autorka książek dla dzieci, mieli stosunkowo szczęśliwe kosmopolityczne dzieciństwo w Zurychu, Paryżu, Nicei i ostatecznie w Anglii. Jednak życie ich rodziców toczyło się na skraju ubóstwa, a czasem rozpaczy i nigdy więcej nie było domu rodzinnego.

Następnie wspomnienia opowiadają o jego latach spędzonych w Aldenham School i początkach Cambridge, a także o jego asymilacji z angielskim stylem życia. Opowiadają historię jego internowania jako wrogiego cudzoziemca w 1940 r., a następnie zwolnienia i służby jako pilot w Królewskich Siłach Powietrznych do końca II wojny światowej. Następnie autor powrócił do Cambridge, aby ukończyć studia prawnicze i został namówiony do wstąpienia do palestry.

Późniejsze rozdziały tej autobiografii poświęcone są głównie prawu. Opisują karierę autora jako wiodącego młodszego prawnika handlowego, a następnie jedwabnika, jego początkowe wahania co do ławy przysięgłych, ale ostatecznie zakończone mianowaniem go na Lorda Sprawiedliwości Apelacyjnej. Opisuje adwokaturę powojennych dziesięcioleci i szczerze mówi o frustracjach i rozczarowaniach związanych z jego karierą. Zapewnia również wgląd w dziwactwa angielskiego systemu prawnego, ale przez cały czas utrzymuje swoją silną wiarę w znaczenie niezależnej adwokatury.