Ocena:
How I Lost You autorstwa Jenny Blackhurst to thriller psychologiczny koncentrujący się na Susan Webster, która odsiedziała wyrok za zabójstwo swojego małego syna Dylana, ale nie pamięta tego wydarzenia. Po wyjściu na wolność i rozpoczęciu nowego życia jako Emma Cartwright, otrzymuje niepokojące wskazówki sugerujące, że jej syn może nadal żyć. Chociaż powieść jest chwalona za trzymającą w napięciu fabułę i nieoczekiwane zwroty akcji, czytelnicy mają mieszane uczucia co do rozwoju postaci i niektórych elementów fabuły, które naciągają wiarygodność.
Zalety:⬤ Trzymająca w napięciu historia, która angażuje czytelnika od początku do końca.
⬤ Intrygujące zwroty akcji, które utrzymują napięcie i pozwalają czytelnikowi zgadywać.
⬤ Dobrze napisane postacie, w szczególności przedstawienie zmagań psychicznych głównego bohatera i jego niewiarygodności jako narratora.
⬤ Podwójna fabuła zwiększa głębię, zapewniając różne perspektywy i historię.
⬤ Książka jest określana jako przewracająca strony, idealna dla fanów psychologicznego suspensu.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali pewne zwroty akcji za niewiarygodne lub oklepane, szczególnie pod koniec.
⬤ Mnogość postaci może prowadzić do dezorientacji, utrudniając śledzenie fabuły.
⬤ Krytyka naiwności postaci, zwłaszcza głównego bohatera podczas interakcji z innymi.
⬤ Fragmenty książki zawierają nadmierny język, który niektórym przeszkadzał w czytaniu.
⬤ Czytelnicy wyrażali niezadowolenie ze sposobu, w jaki różne wątki fabularne łączą się ze sobą, czując, że jest to zagmatwane.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
How I Lost You
"Wciągająca lektura, godna polecenia dla tych, którzy lubią suspens z odrobiną romansu. "Booklist Kobieta bez pamięci stara się odkryć prawdę o swojej przeszłości i tożsamości w tym mózgowym i mrocznym thrillerze przypominającym dzieła bestsellerowych autorów S.
J. Watson i Ruth Ware. Nie pamiętam, co się stało, ale powiedziano mi, że zabiłam swojego syna.
A ty wierzysz w to, co mówią ci bliscy, lekarz i policja, prawda? Nazywam się Emma Cartwright. Trzy lata temu byłam Susan Webster i zamordowałam mojego dwunastotygodniowego syna Dylana.
Zostałam wysłana do Oakdale Psychiatric Institute za moją zbrodnię, a cztery tygodnie temu zostałam zwolniona warunkowo z nową tożsamością, adresem i szansą na odbudowanie mojego zniszczonego życia. Dziś rano otrzymałem kopertę zaadresowaną do Susan Webster.
W środku było zdjęcie małego dziecka o imieniu Dylan. Teraz kwestionuję wszystko, w co wierzę, ponieważ jeśli nie mam żadnych wspomnień z tego wydarzenia, jak mogę naprawdę wierzyć, że on nie żyje? Gdyby istniała najmniejsza szansa, że twój syn żyje, co byś zrobił, aby go odzyskać?
