Ocena:
Książka Davida Halperina „How to Be Gay” oferuje kompleksową eksplorację męskiej kultury gejowskiej, koncentrując się na jej historii, tożsamości i ekspresji kulturowej. Choć chwalona za prowokujące do myślenia pomysły i spostrzeżenia kulturowe, książka spotyka się również z krytyką za zbyt akademicki i gęsty charakter, a niektórzy czytelnicy uważają, że argumenty zbyt mocno opierają się na stereotypach lub brakuje im oryginalności.
Zalety:⬤ Prowokujące do myślenia obserwacje i spostrzeżenia na temat kultury gejowskiej.
⬤ Przyczynia się do zrozumienia gejowskiej tożsamości poza praktykami seksualnymi.
⬤ Oferuje poczucie wspólnoty i otuchy dla osób odkrywających własną tożsamość gejowską.
⬤ Zachęca do korzystania z aspektów kultury queer, takich jak camp i drag.
⬤ Przystępna dla niektórych czytelników, mimo że gęsta.
⬤ Nadmiernie akademicka i gęsta, opisywana jako „praca doktorska”.
⬤ Powtarzająca się struktura i argumenty, przez co nużąca dla niektórych czytelników.
⬤ Krytykowana za opieranie się na stereotypach i brak oryginalnych perspektyw.
⬤ Niektórzy uważają, że źle rozumie różnorodność w kulturze gejowskiej.
⬤ Mylący tytuł, który nie odzwierciedla dokładnie treści książki.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
How to Be Gay
Nikt nie uniesie brwi, jeśli zasugerujesz, że facet, który układa swoje meble w taki sposób, przewraca oczami z przesadnym niedowierzaniem, lubi muzykę techno lub show i zna na pamięć wszystkie najlepsze kwestie Bette Davis, może być gejem. Ale jeśli twierdzisz, że męska homoseksualność jest praktyką kulturową, wyrażającą wyjątkową podmiotowość i charakterystyczną relację z głównym nurtem społeczeństwa, ludzie natychmiast zaprotestują. Powiedzą, że to tylko stereotyp - absurdalnie uproszczony, politycznie nieodpowiedzialny i moralnie podejrzany. Świat uznaje męską kulturę gejowską za fakt, ale zaprzecza jej jako prawdzie.
David Halperin, pionier studiów LGBTQ, ośmiela się sugerować, że gejostwo jest specyficznym sposobem bycia, którego geje muszą się uczyć od siebie nawzajem, aby stać się tym, kim są. Zainspirowany niesławnym kursem licencjackim o tym samym tytule, który Halperin prowadził na Uniwersytecie Michigan, wywołując okrzyki oburzenia zarówno ze strony prawicowych mediów, jak i prasy gejowskiej, How To Be Gay śledzi kulturową różnicę gejów w społecznym znaczeniu stylu.
Nie zrażając się stereotypami, Halperin dochodzi do wniosku, że geniusz kultury gejowskiej tkwi w niektórych z jej najbardziej pogardzanych cech: estetyzmie, snobizmie, melodramatyzmie, uwielbieniu dla przepychu, karykaturach kobiet i obsesji na punkcie matek. Wnikliwość, bezczelność i niewzruszona krytyczna inteligencja prezentowane przez kulturę gejowską, argumentuje Halperin, mają wiele do zaoferowania heteroseksualnemu mainstreamowi.
