Jailbreak poza historią

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 15 głosach.

Oryginalny tytuł:

Jailbreak Out of History

Zawartość książki:

W książce "Jailbreak Out of History" rewolucyjny teoretyk amazoński Butch Lee pokazuje, jak antykolonialne walki Nowych Afrykanek / Czarnych kobiet miały kluczowe znaczenie dla rozwoju XIX-wiecznej Ameryki, zarówno podczas niewolnictwa, jak i "po" nim.

Tytułowy esej książki, "The Re-Biography of Harriet Tubman", opowiada o życiu i polityce Harriet Tubman, która prowadziła wojnę przeciwko kapitalistycznemu systemowi niewolnictwa. Jak wyjaśnia Lee, "Harriet Tubman była radykalną postacią polityczną, kimś całkowicie zaangażowanym w wielkie idee polityczne i burze militarne swoich czasów. Była partyzantką. Kimś, kto żył i uczył innych, jak żyć zgodnie ze wspólnotową i robotniczą kulturą Nowej Afryki, którą jej ludzie zasadzili na tym trudnym terenie, i do końca Czarną Feministką".

Jednocześnie Lee ujawnia, w jaki sposób patriarchat białej supremacji zniekształcił prawdę o życiu Harriet, zarówno trywializując ją, jak i czyniąc ją wyjątkową. Przeciwstawiając się tej dezinformacji, "The Re-Biography of Harriet Tubman" analizuje rzeczywistość walki przed i podczas wojny secesyjnej w USA, pokazując, jak nowe afrykańskie kobiety wielokrotnie podejmowały się zadania rozbicia systemu niewolnictwa, który je ograniczał, na własnych warunkach. Lee pokazuje, że to, co było wyjątkowe w Harriet, nie polegało na tym, że była wyjątkowa w stawianiu oporu, ale raczej ze względu na jej umiejętności wojskowe - "Była jednym z najbardziej błyskotliwych profesjonalnych praktyków w sztuce wojennej. Jako partyzantka, tak nieuchwytna, że mogła zadawać śmiertelne ciosy i nigdy nie być odczuwalna. Prowadziła bitwy i pozostawała niezauważona. Jako amazonka prowadziła działania wojenne w strefie, której ludzie nie byli w stanie pojąć. Ale jej ciosy wciąż były celne". Drugi esej Jailbreak Out of History, napisany w 2014 roku, kontynuuje historię w miejscu, w którym kończy się The Re-Biography, pokazując, w jaki sposób praca i opór kobiet z Nowej Afryki pozostały kluczowe dla tego, jak globalna walka klasowa rozegrała się w Stanach Zjednoczonych po zakończeniu wojny secesyjnej białych mężczyzn. "The Evil of Female Loaferism" szczegółowo opisuje próby wycofania się i uniknięcia kapitalistycznego kolonializmu przez nowoafrykańskie kobiety, nieoficjalny, ale masowy strajk robotniczy, który wprawił kapitalistów z Północy i Południa w panikę.

Odpowiedzią klasy rządzącej były "czarne kodeksy", Jim Crow, ponowne zniewolenie poprzez pracę w więzieniach, masowa przemoc i... ustanowienie neokolonialnego czarnego patriarchatu, którego zadaniem było podporządkowanie nowych afrykańskich kobiet nowym afrykańskim mężczyznom, tak jak Nowa Afryka miała być podporządkowana białej Ameryce.

"Podczas wojny secesyjnej i po 1865 r. kobiety z Nowej Afryki prowadziły ograniczoną strategię buntu, zarówno spontanicznego, jak i świadomego. Z dala od patriarchalnego kapitalizmu i jego prób ponownego zniewolenia. Żyły swoją wspólnotową kulturą stworzoną do przetrwania podczas niewoli. Masowe wstrzymywanie ich pracy na plantacjach, naleganie na ich prawo do odrzucenia pełnoetatowej pracy najemnej, walka o odzyskanie kontroli nad swoimi ciałami zarówno w produkcji, jak i reprodukcji, w szczególności kobiety z Nowej Afryki złamały stary system plantacji. Bez masowych gangów robotniczych stary system plantacyjny nie mógłby funkcjonować. Kompromisem, jaki wymusiły na plantatorskich kapitalistach, nawet w ramach większego niepowodzenia w wyzwoleniu podczas upadku Czarnej Rekonstrukcji, był półfeudalny system dzierżawy. Tam, gdzie rodziny uprawiały pola i wychowywały swoje dzieci bez białych nadzorców, chociaż w uciążliwych warunkach klasowych pokonanego narodu wspólnotowego...

"Nowa strategia afrykańskich kobiet wyrosła spontanicznie z ich codziennego życia, doświadczeń i potrzeb. Nie z jakiegoś podręcznika czy rutyny politycznego protestu. Uparte życie w kulturze wspólnotowej i walka z kapitalizmem są często ignorowane lub odrzucane jako "niepraktyczne". Jednak to właśnie ta częściowa strategia stosowana przez kobiety w tamtych czasach okazała się najbardziej przydatna w prawdziwym życiu. Wciąż jednak nie udało się pokonać tej bardzo trudnej przeszkody od poziomu spontanicznego zrywu do poziomu świadomej strategii. W którym analiza, wstępne strategiczne zrozumienie, nowa taktyka i praktyka, krytyka wyników, a następnie pojawienie się nowej strategii, wszystko to płynie w ciągłym dialektycznym kręgu walki. A te częściowe walki i zwycięstwa kobiet, choć wspaniałe, podkreślają rzeczywistość, że jeśli nie masz strategii zakończenia wojny, ktoś inny zwykle zakończy ją za ciebie. Ale nie spodoba ci się to.

"Wszystkie te wcześniejsze bitwy w całym narodzie Nowej Afryki wciąż rzucają nam światło na najnowsze pole bitwy. I na bitwy, które z pewnością nadejdą".