Jabłka gniją na ziemi

Opinie czytelników

Ten zbiór poezji autorstwa Kate Padilli to głęboko emocjonalna i mocna eksploracja historii rodziny, w szczególności skupiająca się na relacjach między matkami i córkami. Książka zawiera silne obrazy i motywy odporności, mające na celu przemówienie do wszystkich kobiet, które zmagały się z trudnościami.

Wiersze są emocjonalnie rezonujące, często wywołując głębokie uczucia u czytelnika. Wykorzystanie form takich jak sestina jest chwalone za wzmocnienie tematów obsesji i złożoności emocjonalnej. Czytelnicy doceniają powiązane treści, które odzwierciedlają historię osobistą i rodzinną, dzięki czemu praca ma wpływ i zapada w pamięć.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać głębokie treści emocjonalne za przytłaczające, ponieważ poruszają tematy takie jak przemoc domowa. Kompaktowy charakter chapbooka może nie zadowolić tych, którzy szukają bardziej obszernej kolekcji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Apples Rot on the Ground

Zawartość książki:

Recenzja Mocne, przejmujące i przejmujące wiersze szczegółowo opisujące rasizm i bigoterię, które istniały dla latynoskich rodzin we wczesnym Nowym Meksyku i Wyoming. Głos Padilli brzmi żywo i prawdziwie, czyniąc z niej poetkę, do której twórczości warto wciąż powracać.

--Marjorie St. Clair, autorka Wild Women Write: Re-Connecting with the Wild Feminine; nauczycielka i trenerka pisania. Ta krótka kolekcja obejmuje zdumiewający wachlarz utalentowanych opowieści opartych na wspomnieniach, które przebijają, a następnie rozszerzają serce.

Przeplatające się jak rzeka przez Wyoming do Nowego Meksyku, obrazy Padilli są zarówno surowe, jak i bogate.

W tym zbiorze-manifeście „podium” należy do Padilli, która, nieustraszona, krzyczy, a następnie uspokaja w tekstach o swojej latynoskiej sile, wytrwałości i indywidualności, jednocześnie rzucając wyzwanie „sklepionym sekretom machismo”. Każdy wiersz zdaje się pytać „ile istnień ma ważne historie, które nigdy nie zostały opowiedziane?”.

Czytając ostatnią linijkę zbioru Padilli, chcę więcej...”. --Mary Dezember, profesor języka angielskiego i autorka Earth-Maked Like You i Still HowlingApples Rot on the Ground rozpoczyna się dosadnie i bez przeprosin, gdy Kate Padilla wbija flagę dla siebie i kobiet, które ją poprzedziły. „Nie jesteśmy tym, czym byłyśmy / wtedy”, zapewnia Padilla, »kiedy mojej matce / mówiono, kiedy ma oddychać, i kiedy krzywiła się / ze strachu, kiedy nazywał ją suką / słowem, którego nauczył się od innych bestii«.

Ta poetka nie wzdryga się, przywołując trudności. Albo obfitość, jak w „Taos Harvest”, święcie obfitości, od którego wzięła swój tytuł: „jabłka gnijące na ziemi, / tak wiele drzew rodzących owoce, / przepełnione acequias”. Przyznając się do nazwiska, które może wywodzić od hiszpańskich żołnierzy przelewających aztecką krew, Padilla twierdzi, że jej ojciec zajmujący się wypasem owiec ma bardziej odległą przeszłość, mroźne zimy w Wyoming, surowy chłód rasistowskich sąsiadów, szkolną twardość, której nauczyła się za młodu: „Palcami mosiężne kastety, / pchamy się naprzód / po suchych liściach osiki, / moc w naszych kieszeniach”.

Oto świat trudnych mężczyzn, czasem brutalnych, czasem niewiernych - i kobiet, które robią, co mogą, robią, co muszą. Jednym z moich ulubionych obrazów jest ten, przedstawiający kobietę deklarującą swoją niezależność: „Moja matka włożyła swoją suknię ślubną / do kosza na śmieci i zapaliła zapałkę.” - David Meischen, współzałożyciel, Dos Gatos Press