Ja, która nigdy nie znałam mężczyzn

Opinie czytelników

Książka jest prowokującą do myślenia dystopijną powieścią, która zgłębia tematy ludzkiej kondycji i przetrwania oczami kobiet uwięzionych w podziemnym bunkrze. Zawiera oryginalną koncepcję z emocjonalną głębią, ale pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi i ma otwarte zakończenie.

⬤ Oryginalny i unikalny koncept
⬤ Prowokująca do myślenia eksploracja tematów egzystencjalnych
⬤ Głębia emocjonalna prowadząca do silnych więzi z bohaterami
⬤ Potencjał do bogatej dyskusji w grupach czytelniczych.

⬤ Wiele pytań bez odpowiedzi, które mogą frustrować czytelników
⬤ otwarte i nieokreślone zakończenie
⬤ przez niektórych uważana za bardzo przygnębiającą
⬤ może nie spodobać się tradycyjnym czytelnikom science fiction
⬤ momentami powtarzalna.

(na podstawie 185 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Who Have Never Known Men

Zawartość książki:

Głęboko pod ziemią, trzydzieści dziewięć kobiet żyje uwięzionych w klatce. Pilnowane przez strażników, kobiety nie pamiętają, jak się tam znalazły, nie mają pojęcia o czasie i tylko mgliste wspomnienie ich wcześniejszego życia.

Gdy światło elektryczne zmienia dzień w noc i mijają niezliczone lata, młoda dziewczyna - czterdziesta więźniarka - siedzi samotnie w kącie. Wkrótce okaże się, że jest kluczem do ucieczki pozostałych i przetrwania w dziwnym świecie, który czeka na nich nad ziemią.

Jacqueline Harpman urodziła się w belgijskim Etterbeek w 1929 roku, a podczas II wojny światowej wraz z rodziną uciekła do Casablanki. Inspirowana jej doświadczeniem jako psychoanalityka i młodością spędzoną na wygnaniu, I Who Have Never Known Men to nawiedzająca, rozdzierająca serce postapokaliptyczna powieść o kobiecej przyjaźni i intymności oraz o tym, jak wiele ludzie zrobią, by zachować swoje człowieczeństwo w obliczu zniszczenia. Powracająca do druku po raz pierwszy od 1997 roku, współczesna klasyka Harpmana jest ważnym dodatkiem do rosnącego kanonu feministycznej literatury spekulatywnej.