Ita Wegman i antropozofia: Rozmowa z Emanuelem Zeylmansem

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ita Wegman and Anthroposophy: A Conversation with Emanuel Zeylmans

Zawartość książki:

Wierzę, że nadejdzie czas, gdy większy dystans sprawi, że konflikty w Towarzystwie Antropozoficznym - które na pierwszy rzut oka wydają się tak brzydkie - będą postrzegane jako część walki o antropozofię w XX wieku. Kiedy nadejdzie ta przyszłość, ważne będzie, aby móc sięgnąć do historycznej dokumentacji tego, co się wydarzyło.

- Emanuel Zeylmans Po ponownym założeniu Towarzystwa Antropozoficznego na spotkaniu Fundacji Bożonarodzeniowej w 1923 roku, Ita Wegman, najbliższa współpracowniczka Rudolfa Steinera pod koniec jego życia, stała się obiektem intensywnej opozycji, systematycznego wykluczenia i niezrozumienia. Ten ostracyzm i dezinformacja były kontynuowane po jej śmierci, podtrzymywane przez uprzedzenia i nieprawdy, które stworzyły atmosferę uniemożliwiającą jasne i bezstronne spojrzenie na jej rolę w antropozofii. Ponieważ nie istniała żadna prawdziwa biografia, nawet osoby o otwartych umysłach i bezstronne miały trudności z dokonaniem świadomego osądu.

Ten brak został wypełniony przez trzytomowe dzieło Emanuela Zeylmansa, Who Was Ita Wegman? Aby ją napisać, zbadał 100 niedatowanych notatników, 2000 stron rękopisów i 6000 listów.

Przekopanie się przez nie było ogromnym wysiłkiem. Dotarcie do ezoterycznego serca "pytania Wegmana" zajęło mu dwanaście lat.

To, co znalazł, było niezwykłe i miało ogromne znaczenie dla każdego zainteresowanego antropozofią i dzielącą ją karmą. W książce Ita Wegman i antropozofia Wolfgang Weirauch z niemieckiego czasopisma Flensburger Heft przeprowadza wywiad z Emanuelem Zeylmansem. Mówiąc szczerze o najgłębszych aspektach swoich rewelacyjnych odkryć, Zeylmans opisuje, jak rozwinęła się jego namiętna potrzeba zrozumienia tego, co stało się zarówno z Itą Wegman, jak i z antropozofią.

Mówi o spotkaniach z tymi, którzy znali ją blisko. Opowiada o jej współpracy z Rudolfem Steinerem i jej napiętych relacjach z Marie Steiner i Edith Maryon, które również miały szczególne relacje ze Steinerem. Opisuje spotkanie Fundacji Bożonarodzeniowej i konflikty, które nastąpiły po śmierci Steinera i doprowadziły do wydalenia Ity Wegman z Rady Wykonawczej.

Chociaż ta książka będzie szczególnie interesująca dla tych, którzy chcą zrozumieć historię Towarzystwa Antropozoficznego, błędem byłoby uważanie jej za książkę o przeszłości. Jest to książka o przyszłości antropozofii.