It Was Me All Along

Opinie czytelników

Książka Andie Mitchell jest kroniką jej zmagań z nadwagą, uzależnieniem od jedzenia i poczuciem własnej wartości, oferując emocjonalnie szczere spojrzenie na jej podróż do zdrowia i akceptacji. Pisarstwo Mitchell rezonuje z czytelnikami, którzy odnoszą się do jej doświadczeń, chociaż niektórzy uważają, że jej zbyt opisowy styl i skupienie się na liczbach wagowych wyzwalają lub nie dają się powiązać.

Czytelnicy doceniają emocjonalną szczerość, relatywną treść i wciągający styl pisania. Wielu uznało ją za inspirującą i prowokującą do myślenia, z żywymi opisami, które ożywiły jej doświadczenia. Książka oferuje wgląd w odkrywanie siebie, wytrwałość i złożoność problemów z wagą, dzięki czemu jest istotna dla tych, którzy stanęli przed podobnymi wyzwaniami.

Niektórzy czytelnicy krytykowali nadmierne opisy jedzenia jako rozpraszające i uważali, że młodzieńczej perspektywie pamiętnika brakuje głębi dla bardziej dojrzałych odbiorców. Inni uznali go za wyzwalający ze względu na skupienie się na utracie wagi i liczbach, kwestionując, czy autor naprawdę zajął się samoakceptacją. Co więcej, niektórzy uważali, że uprzywilejowane doświadczenia Andie sprawiły, że jej podróż stała się mniej wiarygodna.

(na podstawie 746 opinii czytelników)

Zawartość książki:

BESTSELLER NEW YORK TIMESA.

Rozdzierająco szczery, ujmujący pamiętnik o niesamowitej utracie wagi przez młodą blogerkę kulinarną, która walczy z problemami związanymi z wizerunkiem ciała i pokonuje uzależnienie od jedzenia, aby znaleźć samoakceptację.

Przez całe życie Andie Mitchell jadła łapczywie i bezmyślnie. Jedzenie było jej niańką, najlepszym przyjacielem, powiernikiem i schronieniem przed rozbitą rodziną. Ale kiedy stanęła na wadze w dniu swoich dwudziestych urodzin i zarejestrowała szokujące 268 funtów, wiedziała, że musi zmienić sposób myślenia o jedzeniu i sobie; że stawką jest jej życie.

It Was Me All Along przenosi Andie z robotniczego Bostonu na romantyczne ulice Rzymu, z chorobliwej otyłości do połowy jej rozmiaru, od szukania pocieszenia we wszystkim, co było wypełnione kremem i dwa do paczki, do znalezienia równowagi w wykwintnych (ale skromnych) miskach ręcznie robionego makaronu. Ta historia opowiada o czymś więcej niż tylko o kobiecie, która kocha jedzenie i nienawidzi swojego ciała. To opowieść o kimś, kto dokonał zmian, gdy jego sytuacja wydawała się zbyt skomplikowana, i o tym, jak odnalazł równowagę w niestabilnym świecie. Przede wszystkim jednak jest to opowieść o tym, jak odnalazła piękno w akceptacji i nauczyła się kochać wszystkie części siebie.