It Takes a Village Idiot: Pamiętnik z życia po mieście

Opinie czytelników

Wspomnienia Jima Mullena, „It Takes a Village Idiot”, w humorystyczny sposób opisują jego przejście z miejskiego życia na Manhattanie do wiejskiego życia w Catskills. Z mieszanką autoironicznego dowcipu i humoru obserwacyjnego, Mullen dzieli się wyzwaniami i przemianami, gdy przystosowuje się do nowego otoczenia, popartymi zabawnymi anegdotami o swoich doświadczeniach i interakcjach z mieszkańcami.

Książka jest wypełniona sprytnym, humorystycznym pisaniem, które wielu czytelników uzna za powiązane i zabawne. Użycie sarkazmu przez Mullena dodaje uroku jego opowieści. Wielu docenia jego szczery portret przejścia z życia w mieście do życia na wsi, wraz z wciągającymi charakterystykami i zabawnymi anegdotami. Czytelnicy, którzy przeprowadzili się z miasta na wieś, mogą poczuć się szczególnie dobrze z jego doświadczeniami, co sprawia, że jest to szczególnie przyjemna lektura dla osób zaznajomionych z takimi zmianami kulturowymi.

Niektóre recenzje wspominają o pretensjonalnym lub protekcjonalnym tonie, który sprawiał, że głównego bohatera nie dało się lubić. Kilku czytelników uznało, że książce brakuje ciepła i więzi, co zmniejszyło ich ogólną przyjemność z lektury. Dodatkowo, niektórzy uznali początek za powolny, co może zniechęcić niektórych czytelników.

(na podstawie 29 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

It Takes a Village Idiot: A Memoir of Life After the City

Zawartość książki:

Finalista Nagrody Thurbera za Humor Amerykański 2001, Najlepsza Książka Roku Rocky Mountain News (Denver).

Miliony ludzi marzą o porzuceniu miejskiej rutyny na rzecz prostego życia na wsi. Jim Mullen nie był jednym z nich. Uwielbiał swoją egzystencję na Manhattanie: imprezy, otwarcia, pokazy filmowe. Mógł chodzić do setek restauracji, marnować całe popołudnia w Film Forum, obserwować ludzi z okna. Aż pewnego dnia stało się nieszczęście.

Jego żona rzuca palenie i kupuje weekendowy dom w górach Catskill w stanie Nowy Jork - w małym miasteczku diametralnie różniącym się od Manhattanu pod każdym względem. Powoli jednak mężczyzna, który niegdyś chwalił się, że „życie jest tylko taksówką”, zaczyna przyzwyczajać się do tego miejsca - obornika, kompostu i nieznajomych, którzy machają mu na powitanie - a także do życia, które kiedyś przyprawiało go o dreszcze.