Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.
Znaczenie Isokratesa dla badania greckiej cywilizacji IV wieku p.n.e. jest niepodważalne.
W latach 403-393 pisał przemówienia dla ateńskich sądów, a następnie został nauczycielem kompozycji dla niedoszłych oratorów. Po założeniu szkoły retoryki w Chios powrócił do Aten i założył tam bezpłatną szkołę „philosophia” obejmującą praktyczną edukację całego umysłu, charakteru, osądu i opanowania języka. Szkoła ta miała słynnych uczniów z całego greckiego świata, takich jak historycy Ephorus i Theopompus oraz oratorzy Isaeus, Lycurgus i Hypereides.
Izokrates pisał również w utalentowanym stylu eseje na tematy polityczne, a jego główną ideą była zjednoczona Grecja, która miała podbić imperium perskie.
Tak więc w swoim znakomitym Panegiryku (napisanym na setną Olimpiadę w 380 r.) nalegał, aby przywództwo zostało przyznane Atenom, być może w połączeniu ze Spartą. Ostatecznie zwrócił się do Filipa Macedońskiego, ale zmarł w momencie, gdy rozpoczęła się supremacja Filipa w Grecji.
Zachowało się dwadzieścia jeden dyskursów Isokratesa; obejmują one eseje polityczne, traktaty o edukacji i etyce oraz przemówienia w sprawach prawnych. Zachowało się również dziewięć listów; dotyczą one bardziej spraw publicznych niż prywatnych. Wydanie Isokratesa w Loeb Classical Library składa się z trzech tomów.
Tom I zawiera sześć dyskursów: Do Demonicusa, Do Nicoklesa, Nicoklesa lub Cypryjczyków, Panegiryk, Do Filipa i Archidamusa. Pięć znajduje się w tomie II: Areopagiticus, O pokoju, Panathenaicus, Przeciw sofistom, Antidosis. Tom III zawiera Evagoras, Helen, Busiris, Plataicus, Concerning the Team of Horses, Trapeziticus, Against Callimachus, Aegineticus, Against Lochites i Against Euthynus, a także dziewięć zachowanych listów i obszerny indeks.
