Islamic Jurisprudence and the Role of Custom: A Comparative Case Study of Saudi Arabia and Iran
Uwzględnienie zwyczaju jako strukturalnego punktu odniesienia dla rozwiązań prawnych obok zasad szari'i wyjaśnia silne powiązania między strategiami politycznymi, instytucjami religijnymi i systemami prawnymi. Mówiąc dokładniej, zapewnia unikalny wgląd w tworzenie narodowych tożsamości religijnych poprzez sprawowanie władzy państwowej.
Analiza prawnej koncepcji zwyczaju ('urf) we współczesnych saudyjskich i irańskich systemach prawnych ujawnia związek między interpretacją tekstów religijnych a atmosferą kontekstową. Stosując metodę antropologii prawnej, niniejsza książka rozważa pozycję zwyczaju w orzecznictwie Hanbali i Ja'fari jako źródła prawa i porównuje procedurę wdrażania systemów prawnych z rzeczywistymi sprawami sądowymi z Iranu i Arabii Saudyjskiej. Niezależnie od tego, czy istnieje bezpośrednie odniesienie do zwyczaju, interpretacja i stosowanie islamskich zasad prawnych ma stosunkowo bliski związek z otaczającym środowiskiem kontekstowym.
Jednak szerokie wykorzystanie norm zwyczajowych w przypadku braku źródeł prawnych lub podczas interpretacji tekstów prawnych czasami przekracza dozwolone granice prawne. Książka porównuje metodologie uczonych, różnorodność opinii prawnych (fatw) i wyroków sądowych (ahkam) między tymi dwoma krajami, kładąc szczególny nacisk na stosowanie zwyczaju, czy to w formie zasady prawnej o częściowo niezależnym stylu, czy też w formie źródła pomocniczego, które jest zależne od różnych zasad prawnych.