Irne: Trylogia komendanta Camille'a Verhoevena

Opinie czytelników

Książka „Irene” Pierre'a Lemaitre'a to mroczny, intensywny thriller kryminalny, który jest pierwszą częścią serii. Choć książka ta charakteryzuje się silnym rozwojem postaci i wciągającą fabułą, wielu czytelników uznało przemoc graficzną i ponure tematy za wyzwanie. Czytelnicy, którym podobała się kontynuacja „Alex”, wyrazili rozczarowanie lekturą „Irene” po zapoznaniu się z jej wynikami, podczas gdy niektórzy docenili napięcie i wciągającą narrację pomimo brutalnej treści.

Silny rozwój postaci, wciągająca fabuła ze zwrotami akcji, dobrze napisana i trzymająca w napięciu, ciekawie przedstawiająca procedury policyjne i systemy prawne, a niektórzy czytelnicy uznali ją za trzymającą w napięciu lekturę.

Nadmierna przemoc graficzna, mroczne tematy, które mogą być odstręczające, niektórzy uważali, że brakuje jej w porównaniu z „Alexem”, niespójności w imionach postaci i ogólne poczucie ponurości bez jaśniejszych momentów.

(na podstawie 214 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Irne: The Commandant Camille Verhoeven Trilogy

Zawartość książki:

Camille Verhoeven, którego drobna postura przeczy jego zaciekłej intensywności, osiągnął niezwykle satysfakcjonujące (dla niego) miejsce w życiu. Jest szanowany przez swoich kolegów, a on i jego urocza żona, Irene, spodziewają się pierwszego dziecka.

Ale kiedy na jego biurko trafia nowa sprawa morderstwa - podwójne tortury-zabójstwo, które jest tak ekstremalne, że nawet najbardziej doświadczeni funkcjonariusze są przerażeni - Verhoeven ogarnia poczucie przeczucia.

Gdy pojawiają się powiązania między krwawą sceną a co najmniej jednym nierozwiązanym morderstwem z przeszłości, staje się jasne, że działa wyrachowany seryjny morderca. Prasa nie próżnuje, czerpiąc szczególną przyjemność z umieszczania Verhoevena w centrum uwagi mediów (i ujawniania niewygodnych szczegółów z jego życia osobistego).

Wtedy Verhoeven dokonuje przełomowego odkrycia: morderstwa są wzorowane na wyczynach seryjnych morderców z klasycznych dzieł kryminałów. Podwójne morderstwo było niezwykle szczegółową repliką sceny z American Psycho Breta Eastona Ellisa, a jedna z powiązanych ze sobą zimnych spraw była wiernym hołdem dla Czarnej Dalii Jamesa Ellroya.

Cyrk medialny osiąga gorączkę, gdy ujawniony zostaje modus operandi zabójcy, nazwanego "Powieściopisarzem". Co gorsza, powieściopisarz zaczął pisać drwiące listy do policji, podkreślając, że przestanie zostawiać za sobą jakiekolwiek wskazówki, jeśli Verhoeven nie pozostanie w sprawie.

Z powodów znanych tylko zabójcy, sprawa stała się osobista. Wraz z pojawieniem się kolejnych morderstw inspirowanych literaturą, Verhoeven korzysta z pomocy ekscentrycznego księgarza i profesora specjalizującego się w kryminałach, aby spróbować przewidzieć następny ruch przeciwnika. Wtedy Irene zostaje porwana.

Gdy czas ucieka, Verhoeven zdaje sobie sprawę, że przez cały czas był nieświadomym oszustem w planach powieściopisarza, aby stworzyć własne oryginalne dzieło. Teraz jedyna osoba na świecie, na której komendantowi naprawdę zależy, jest w niebezpieczeństwie, a szczęśliwe zakończenie wydaje się coraz mniej prawdopodobne, ponieważ staje się jasne, że zwycięzcą tej śmiertelnej gry może być człowiek, który ma najmniej do stracenia.