Irlandzko-amerykańska autobiografia

Opinie czytelników

Książka Jima Silasa Rogersa „Irish American Autobiography: The Divided Hearts of Athletes, Priests, Pilgrims and More” bada różnorodne przejawy irlandzko-amerykańskiej tożsamości poprzez autobiografię i inne artefakty kulturowe od końca XIX wieku do współczesności. Autor podkreśla szereg postaci, zarówno znanych, jak i nieznanych, i analizuje ich narracje w kontekście tożsamości osobistej i dziedzictwa kulturowego. Książka jest chwalona za wciągającą prozę, przemyślane spostrzeżenia i szeroko zakrojone badania.

Książka jest wyjątkowo dobrze zbadana i przedstawia szeroką eksplorację irlandzko-amerykańskiej tożsamości. Umiejętnie łączy różne tematy, od znanych sportowców po mniej znane postacie, wzbogacając czytelnika o zrozumienie irlandzko-amerykańskiego doświadczenia. Proza jest wciągająca i niezbyt akademicka, dzięki czemu jest dostępna dla szerokiego grona odbiorców. Wiele rozdziałów silnie rezonuje z czytelnikami, skłaniając do refleksji nad tożsamością osobistą i kulturową.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać szeroką interpretację autobiografii w książce za nieco niekonwencjonalną, ponieważ obejmuje ona różnorodne formy ekspresji wykraczające poza tradycyjne autobiografie. Ponadto, podczas gdy książka jest szczególnie znacząca dla Irlandczyków-Amerykanów, może mieć mniejszy wpływ na tych, którzy nie mają związku z tym dziedzictwem.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Irish-American Autobiography

Zawartość książki:

Czy w Ameryce wciąż istnieje wyraźna irlandzka tożsamość? To bardzo oryginalne badanie pokazuje, że tak, choć często jest to tożsamość pośrednia. To prawda, era heroicznej imigracji dobiegła końca, a dziś termin "Irlandczyk-Amerykanin" prawie zawsze oznacza Amerykanina irlandzkiego pochodzenia.

Chociaż Irlandczycy już dawno przestali być największą grupą etniczną w Ameryce, to jednak pozostali jedną z najbardziej widocznych (nie tylko dlatego, że Dzień Świętego Patryka został przyjęty przez cały naród). Jednak pomimo wszystkich zewnętrznych oznak irlandzkości, terminy, tradycje i niuanse tej tożsamości pozostają nieuchwytne. Irish-American Autobiography otwiera nowe okno na zmieniające się znaczenia irlandzkości w XX wieku, przyglądając się szeregowi dzieł, które nigdy wcześniej nie były uważane za odrębny zbiór literatury.

Otwierając się od wspomnień sławnych sportowców, takich jak bokser John L. Sullivan i balladzista Connie Mack - napisanych w czasach, gdy Irlandczycy chcieli zostawić za sobą swoje raffishowe pochodzenie - późniejsze rozdziały śledzą wiele napięć, często niewypowiedzianych, zarejestrowanych przez irlandzkich Amerykanów, którzy opowiedzieli swoje historie życia. Nowojorscy właściciele saloonów i tancerze stepujący z południowego Bostonu przeciwstawiają się szerszej kulturze, ustanawiając wzorzec bycia na zewnątrz.

Nawet klasyczna komedia telewizyjna The Honeymooners z lat 50. mówi o miejskich irlandzkich korzeniach i przejmującym poczuciu wykluczenia, jakie odczuwał jej twórca Jackie Gleason. Katolicyzm, tak kluczowy dla tożsamości wcześniejszych pokoleń irlandzkich Amerykanów, również ewoluował.

Jeden z rozdziałów przygląda się bolesnej nieufności księży autobiografów, a inne pokazują, jak tradycyjne irlandzkie katolickie idee anioła stróża i pielgrzymki ewoluowały i pozostały silne aż do naszych czasów. Irlandzko-amerykańska autobiografia staje się w końcu opowieścią o ciągłym poszukiwaniu więzi - dokumentującą "etniczne zanikanie", które nigdy do końca nie nastąpiło.