Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki Jamesa M. Smitha o pralniach magdalenek odzwierciedlają mieszankę pochwał za wnikliwe i dokładne badania nad mrocznym rozdziałem irlandzkiej historii, wraz z pewną krytyką dotyczącą jej czytelności i wysokiej ceny. Wielu czytelników uznało książkę za pouczającą i niezbędną do zrozumienia historycznego kontekstu pralni, a także związanych z nimi powikłań społecznych, chociaż niektórzy opisali ją jako suchą i trudną do zaangażowania.
Zalety:⬤ Wnikliwe i dokładne badania nad pralniami magdalenek i ich kontekstem historycznym.
⬤ Wciągająca proza, którą wielu osobom trudno było odłożyć.
⬤ Oferuje pełen szacunku i bezstronny ton, dzięki czemu nadaje się do badań akademickich.
⬤ Podkreśla istotne tematy, w tym współudział społeczny i uprzedzenia ze względu na płeć.
⬤ Informacyjna, ze szczegółowymi statystykami i analizami współczesnych reprezentacji.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uznali tekst za suchy i trudny do przyswojenia.
⬤ Książka jest uważana za drogą jak na książkę w miękkiej oprawie, co może odstraszać potencjalnych nabywców.
⬤ Krytyka za niewystarczająco kompleksowe analizy historyczne i socjologiczne.
⬤ Niektórzy uznali, że książka jest powolna lub trudna w odbiorze.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Ireland's Magdalen Laundries and the Nation's Architecture of Containment
Zawartość książki:
Pralnie Magdalen były przytułkami, w których wiele irlandzkich kobiet i dziewcząt było skutecznie więzionych, ponieważ postrzegano je jako zagrożenie dla moralności społeczeństwa. Zarządzane przez państwo irlandzkie od XVIII wieku, były prowadzone przez różne zakony Kościoła katolickiego aż do zamknięcia ostatniej pralni w 1996 roku. Kilka lat wcześniej, w 1993 roku, zakon zakonnic w Dublinie sprzedał część swojego klasztoru Magdalen deweloperowi. Szczątki 155 więźniarek, pochowane w nieoznaczonych grobach na terenie posiadłości, zostały ekshumowane, skremowane i pochowane w innym miejscu w zbiorowym grobie. Wywołało to publiczny skandal w Irlandii i od tego czasu pralnie magdalenek stały się ważną kwestią w irlandzkiej kulturze, zwłaszcza po wydaniu w 2002 roku filmu The Magdalene Sisters.
Skupiając się na dziesięciu katolickich pralniach magdalenek działających w latach 1922-1996, Ireland's Magdalen Laundries and the Nation's Architecture of Containment oferuje pierwszą historię kobiet wstępujących do tych instytucji w XX wieku. Ponieważ zakony nie otworzyły swoich archiwów, Smith argumentuje, że irlandzkie instytucje magdalenek nadal istnieją w świadomości publicznej głównie na poziomie opowieści (reprezentacji kulturowej i zeznań ocalałych), a nie historii (historii archiwalnej i dokumentacji).
Skierowana zarówno do czytelników akademickich, jak i ogólnych, książka Jamesa M. Smitha osiąga trzy główne cele. Po pierwsze, łączy historię pralni magdalenek z irlandzką "architekturą zamknięcia", która sprawiła, że niepożądane segmenty kobiecej populacji, takie jak nieślubne dzieci, samotne matki i rozwiązłe seksualnie kobiety, stały się dosłownie niewidzialne. Po drugie, krytycznie ocenia kulturowe reprezentacje pralni w dramacie i sztuce wizualnej, które w ciągu ostatnich piętnastu lat przyniosły im znaczącą uwagę w irlandzkiej kulturze. Wreszcie, Smith rzuca wyzwanie narodowi - kościołowi, państwu i społeczeństwu - aby przyznał się do współudziału w irlandzkim skandalu magdalenkowym i zaoferował zadośćuczynienie zarówno ofiarom, jak i ocalałym.
