Intymni wrogowie: Przemoc i pojednanie w Peru

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębnie zbadane i etnograficzne spojrzenie na tragiczny okres przemocy politycznej w Peru, rezonując z czytelnikami, którzy doświadczyli lub badali konflikt. Jest chwalona za głębię analityczną, bogatą fabułę i przydatność w środowisku akademickim.

Dobrze zbadana, poruszająca i osobista analiza, wciągająca narracja, piękne pisanie, odpowiednie do użytku akademickiego, wnikliwe refleksje antropologiczne.

Tragiczny charakter historii może być niepokojący dla niektórych czytelników; konkretne wyzwania w kontekście politycznym mogą nie współgrać ze wszystkimi odbiorcami.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Intimate Enemies: Violence and Reconciliation in Peru

Zawartość książki:

W następstwie wojny domowej dawni wrogowie żyją obok siebie - i często wrogiem jest zięć, ojciec chrzestny, dawny kolega ze szkoły lub społeczność, która leży po drugiej stronie doliny.

Chociaż wewnętrzny konflikt w Peru pod koniec XX wieku był podżegany i organizowany przez powstańców Senderistas, przemoc i zniszczenia były dokonywane nie tylko przez peruwiańskie siły zbrojne, ale także przez ludność cywilną. W następstwie wojny każda peruwiańska społeczność może składać się z byłych Senderistas, obecnych sympatyków, wdów, sierot, weteranów wojskowych - niestabilny krajobraz społeczny.

Ci, którzy przeżyli, choć w pełni świadomi potencjalnego zagrożenia ze strony swoich sąsiadów, muszą jednak starać się żyć i pracować obok swoich wrogów. Opierając się na wieloletnich badaniach prowadzonych wśród społeczności zamieszkujących wyżyny Ayacucho, Kimberly Theidon bada, w jaki sposób Peruwiańczycy odbudowują zarówno indywidualne życie, jak i zbiorową egzystencję po dwudziestu latach konfliktu zbrojnego. Intimate Enemies opowiada historie i dialogi peruwiańskich chłopów oraz własne doświadczenia Theidon, aby objąć szeroki i zróżnicowany zakres praktyk pojednawczych: prawo zwyczajowe przed i po wojnie, praktyka arrepentimiento (publiczne przyznanie się do swoich czynów i prośba o przebaczenie od rówieśników), rozróżnienie między przebaczeniem a pojednaniem oraz znaczenie opowiadania historii dla nadania sensu przeszłości i odtworzenia porządku moralnego.

Mikropolityka pojednania w tych społecznościach stanowi przykład powojennego współistnienia, które głęboko komplikuje sposób, w jaki rozumiemy przejściową sprawiedliwość, wrażliwość moralną i życie społeczne po wojnie. Wszelkie wysiłki zmierzające do zrozumienia odbudowy po konflikcie muszą być dostosowane zarówno do zniszczeń, jak i ludzkiej wytrwałości w dążeniu do życia.