Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
Into the White: The Renaissance Arctic and the End of the Image
Europejskie narracje o atlantyckim Nowym Świecie opowiadają historie o ludziach i rzeczach: dziwnej florze, cudownych zwierzętach i zalanych słońcem populacjach, które Europejczycy mitologizują lub wykorzystują. Jednak w latach 1500-1700 jeden region podważył wszystkie te konwencje w pisarstwie podróżniczym, nauce i, co najbardziej nieoczekiwane, sztuce: Arktyka.
Lodowata, niezaludniona, wizualnie i czasowo "abstrakcyjna", daleka Północ - inny rodzaj terra incognita dla renesansowej wyobraźni - oferowała więcej niż nowe rzeczy do zmapowania, splądrowania czy nawet zobaczenia. Arktyka, która nie była ani kontynentem, ani oceanem, ani okolicznością meteorologiczną, zmuszała przybyszów z Anglii, Holandii, Niemiec i Włoch do zmagania się z czymś, co dziś nazwalibyśmy "nie-miejscem", pobudzając dziesiątki nieznanych wcześniej dzieł, obiektów i tekstów - a wszystko to w środowisku intelektualnym i politycznym, w którym toczyły się reformacyjne debaty na temat legitymizacji sztuki.
Into the White wykorzystuje pięć studiów przypadku, aby zbadać, w jaki sposób wczesnonowożytna Arktyka (jako miejsce, mit i ekologia) wpłynęła na współczesne debaty na temat percepcji i materii, reprezentacji, odkryć i czasu ziemi - na długo przed XIX-wieczną romantyzacją polarnego krajobrazu. Książka ta dowodzi, że na dalekiej Północy renesansowa egzotyka stała się czymś znacznie dziwniejszym niż cudowność czy ciekawość, czymś mrocznie materialnym i niemożliwym do opanowania, czymś wykraczającym poza samą ideę obrazu.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)