Interwencja: Jak pomóc komuś, kto nie chce pomocy?

Opinie czytelników

Książka „Interwencja: Jak pomóc komuś, kto nie chce pomocy” autorstwa Vernona Johnsona to kompleksowy przewodnik na temat zrozumienia uzależnienia i skutecznego przeprowadzania interwencji. Jest chwalona za jasny, zwięzły język i praktyczne porady, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla rodzin, jak i profesjonalistów w tej dziedzinie. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za niezwykle pomocną i pouczającą, szczególnie w planowaniu interwencji, kilku wyraziło niezadowolenie z fizycznego stanu książki po jej otrzymaniu i uznało niektóre treści za mniej istotne.

⬤ Łatwa do zrozumienia dzięki jasnemu, zwięzłemu językowi.
⬤ Zawiera przewodnik krok po kroku dotyczący planowania i przeprowadzania interwencji.
⬤ Oferuje cenny wgląd w uzależnienie i jego wpływ na jednostki i rodziny.
⬤ Jest wysoce rekomendowana zarówno przez czytelników, jak i profesjonalistów w tej dziedzinie.
⬤ Zawiera źródła dalszego wsparcia.

⬤ Niektórzy czytelnicy zgłaszali, że książka dotarła do nich w złym stanie fizycznym.
⬤ Niektóre fragmenty treści mogą wydawać się nieaktualne.
⬤ Niektórzy stwierdzili, że pierwsza połowa skupia się bardziej na psychologii niż praktycznej mechanice interwencji.

(na podstawie 46 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Intervention: How to Help Someone Who Doesn't Want Help

Zawartość książki:

W prostych słowach książka ta pokazuje, jak uzależnienie chemiczne wpływa na osoby z otoczenia osoby uzależnionej, a także uczy zainteresowanych ludzi, jak pomóc i jak zrobić to dobrze.

W książce Intervention: Jak pomóc komuś, kto nie chce pomocy, dr Vernon Johnson opisuje proces, który skutecznie zmotywował tysiące osób uzależnionych chemicznie do przyjęcia pomocy. Książka ta w prosty sposób pokazuje, jak uzależnienie chemiczne wpływa na otoczenie osoby uzależnionej, a także uczy zainteresowanych, jak pomóc i jak zrobić to dobrze.

Johnson pokazuje, jak uzależnienie chemiczne wpływa na osoby z otoczenia chorego - małżonków, dzieci, sąsiadów, współpracowników. Wskazuje również, że interwencja nie jest procesem klinicznym, ale osobistym, który przywraca rodzinie jedność.