Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka prezentuje unikalne spojrzenie na stosunki międzynarodowe, wykraczając poza tradycyjne realistyczne poglądy i podkreślając znaczenie interakcji kulturowych między państwami i narodami. Skutecznie przedstawia rozwój ruchów intelektualnych i kwantyfikuje organizacje międzynarodowe, ale pozostawia czytelników kwestionujących znaczenie tych wydarzeń i ich wpływ na internacjonalizm kulturowy.
Zalety:Innowacyjne podejście do stosunków międzynarodowych, dogłębna eksploracja dynamiki kulturowej, dobrze zbadana dyskusja na temat ruchów intelektualnych i organizacji międzynarodowych.
Wady:Pozostawia bez odpowiedzi kluczowe pytania dotyczące znaczenia konferencji i deklaracji w kontekście globalizmu, może nie w pełni zadowolić tych, którzy szukają ostatecznych wniosków.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Cultural Internationalism and World Order
Zawartość książki:
Historia ruchu po I wojnie światowej, który obejmował zaskakujący wachlarz wysiłków na rzecz wspierania współpracy, od stworzenia języka międzynarodowego po programy wymiany studentów, międzynarodowe wykłady i inne działania kulturalne.
W miarę jak XIX wiek przechodził w XX, a niebezpieczeństwa związane z szalejącym nacjonalizmem stawały się coraz bardziej oczywiste, ludzie na całym świecie przyjęli ideę, że nowy duch internacjonalizmu może być wspierany przez lepszą komunikację i zrozumienie między narodami. Internacjonalizm kulturowy zyskał na znaczeniu po zakończeniu I wojny światowej, kiedy intelektualiści i artyści zdali sobie sprawę, że jednym ze sposobów na wypracowanie stabilnego i trwałego pokoju międzynarodowego jest zachęcanie do międzynarodowej wymiany kulturalnej i współpracy.
W książce Cultural Internationalism and World Order znany historyk Akira Iriye pokazuje, jak powszechna i poważna była ta idea. Opisuje zaskakujący wachlarz wysiłków na rzecz wspierania współpracy, od stworzenia międzynarodowego języka po programy wymiany studentów, międzynarodowe wykłady i inne działania kulturalne. Nie pomija on jednak napięć, jakie ruch ten napotkał w związku z realną polityką tamtych czasów, w tym militaryzmem, który doprowadził do I wojny światowej, wzrostem skrajnych odmian nacjonalizmu w Niemczech i Japonii przed II wojną światową oraz dwubiegunową rywalizacją zimnej wojny.
Iriye konkluduje, że wysiłek internacjonalizmu kulturowego można docenić jedynie w kontekście polityki światowej. Argumentuje, że trwały i stabilny porządek świata nie może opierać się wyłącznie na rządach i polityce władzy; zależy on również od otwartej wymiany kultur między narodami w dążeniu do wspólnych interesów intelektualnych i kulturowych.
