The Intelligent Unconscious in Modernist Literature and Science
Ta książka ponownie ocenia filozoficzne, psychologiczne, a przede wszystkim literackie reprezentacje nieświadomości na początku XX wieku. Okres ten wyróżnia się w historii reakcji na nieświadomość, ponieważ dał początek linii myślenia, zgodnie z którą nieświadomość jest inteligentnym agentem zdolnym do wydawania sądów i formułowania własnych myśli.
Korzenie tej teorii sięgają XIX-wiecznych brytyjskich fizjologów. Pomimo powstania szeregu badań nad modernistycznymi teoriami relacji nieświadomości do świadomego poznania, stopień, w jakim pojęcie inteligentnej nieświadomości wpłynęło na modernistycznych myślicieli i pisarzy, pozostaje niedostatecznie zbadany. Niniejsze studium ma na celu spojrzenie na modernizm spoza modelu freudowskiego.
Uderzające jest to, że chociaż nie badamy znaczenia tego sposobu myślenia o nieświadomości i jej związku ze świadomością w tym okresie, modernistyczni pisarze przyjęli go powszechnie. Inteligentna nieświadomość była szczególnie atrakcyjna dla autorów literackich, ponieważ jest spleciona z kreatywnością i artystyczną nowością dzięki zdolności do wykraczania poza logikę dyskursywną.
Książka koncentruje się przede wszystkim na dziełach D.H. Lawrence'a, Virginii Woolf i T.S.
Eliot, autorzy, którzy zaangażowali pojęcie inteligentnej nieświadomości, przerobili je i zaoferowali do konsumpcji ogółowi społeczeństwa na różne sposoby i do różnych celów, czy to estetycznych, filozoficznych, społecznych czy ideologicznych.
