Instrukcja obsługi elektronicznego integratora numerycznego i komputera (ENIAC) ENIAC

Opinie czytelników

Recenzje książki odzwierciedlają mieszankę entuzjazmu dla jej treści i rozczarowania jej wykonaniem, szczególnie w zakresie prezentacji i przejrzystości rysunków.

Czytelnicy doceniają informacje techniczne dostarczone na ten temat i chwalą szybką obsługę i dostawę. Istnieje zapotrzebowanie na kolejne tomy, co wskazuje, że niektórzy uznali treść za wartościową.

Krytycy wskazują na problemy z czytelnością wydrukowanych rysunków, które są zmniejszone, i wyrażają niezadowolenie z opisu produktu, który jest zbyt promocyjny i nie odzwierciedla dokładnie treści. Niektórzy klienci poczuli się zawiedzeni i zwrócili książkę.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Electronic Numerical Integrator and Computer (ENIAC) ENIAC Operating Manual

Zawartość książki:

Stworzona w 1946 roku jako część 1000-stronicowego raportu na temat elektronicznego integratora numerycznego i komputera (ENIAC), niniejsza instrukcja obsługi ENIAC zapewnia fascynujący wgląd w technologię stojącą za pierwszym na świecie elektronicznym komputerem ogólnego przeznaczenia. Zaprojektowany i zbudowany podczas II wojny światowej na Uniwersytecie Pensylwanii, ENIAC został wymyślony przez Johna Mauchly'ego i J.

Prespera Eckerta. Został on sfinansowany przez Departament Uzbrojenia Armii Stanów Zjednoczonych. Zamiarem armii było wykorzystanie go do obliczania tabel ostrzału artyleryjskiego, ale cyfrowa, kompletna konstrukcja ENIAC-a oznaczała, że mógł on rozwiązywać szeroki zakres problemów.

Ostatecznie został nawet wykorzystany do obliczania danych na potrzeby projektu bomby wodorowej.

ENIAC stanowił niezwykły postęp technologiczny. Jego prędkość była 1000 razy większa niż maszyn elektromechanicznych, które go poprzedzały, a do obliczeń nie wykorzystywał żadnych ruchomych części.

ENIAC zawierał prawie 17 500 lamp próżniowych, 7 200 diod krystalicznych, 1 500 przekaźników, 70 000 rezystorów i 10 000 kondensatorów i zajmował prawie 1800 stóp kwadratowych, zużywając 150 kW mocy. Chociaż technologia lamp próżniowych nie była najbardziej niezawodna ze względu na częste awarie, ENIAC działał przez około 50% czasu pracy. ENIAC składał się z pojedynczych paneli, które wykonywały różne funkcje, a liczby były przekazywane między jednostkami za pomocą magistrali.

Można go było zaprogramować do wykonywania różnych znanych obecnie operacji, w tym pętli, rozgałęzień i podprogramów, i mógł przechowywać w pamięci dziesięciocyfrową liczbę dziesiętną. Miał nawet możliwość rozgałęziania - wyzwalając różne operacje w zależności od znaku obliczonego wyniku - i mógł drukować wyniki na karcie dziurkowanej IBM. Programowanie ENIAC-a nie było łatwe i często wymagało tygodni pracy, z których część poświęcano na mapowanie problemu, a większość na konfigurowanie licznych przełączników i kabli komputera.

Stworzona przez Uniwersytet Pensylwanii w ramach realizacji kontraktu, niniejsza instrukcja obsługi ENIAC-a była pierwotnie zastrzeżona, a jej publikacja ograniczona do zaledwie 25 egzemplarzy. Na jej stronach można znaleźć kompletny zestaw instrukcji dotyczących obsługi komputera, głównie w formie schematów wyjaśniających działanie różnych paneli.

Chociaż zawiera ona bardzo mało materiału wyjaśniającego dotyczącego obwodów maszyny (jest to temat innej części raportu, "Opis techniczny ENIAC"), to jednak zapewnia unikalny wgląd w działanie jednego z najważniejszych komputerów w historii.