Inna rasa: II wojna światowa, autostrada na Alasce, rasizm i sąd wojenny

Opinie czytelników

Książka „A Different Race” bada współpracę między białymi i czarnoskórymi żołnierzami podczas II wojny światowej, którzy pracowali nad budową autostrady AlCan w trudnych warunkach. Podkreśla zdolności czarnoskórych żołnierzy i ich walkę z uprzedzeniami rasowymi, jednocześnie wnosząc znaczący wkład w wysiłek wojenny.

Książka jest opisywana jako pouczająca i wciągająca, zapewniająca istotny wgląd w temat historyczny, który jest często pomijany. Czytelnicy doceniają nowo dostępne informacje na temat wkładu czarnoskórych żołnierzy podczas II wojny światowej i uważają narrację za przekonującą. Książka jest wysoce zalecana dla entuzjastów historii i uważana za lekturę obowiązkową.

Niektóre recenzje nie wspominały o konkretnych wadach, ale jedna z nich sugerowała rozczarowanie, że historyczne znaczenie budowy autostrady na Alasce nie jest powszechnie nauczane w szkołach.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Different Race: World War II, the Alaska Highway, Racism and a Court Martial

Zawartość książki:

7 grudnia 1941 roku Stany Zjednoczone nagle znalazły się w stanie wojny z Cesarstwem Japonii. Łańcuch wysp Aleuckich na Alasce prowadził przez północny Pacyfik z Japonii do Ameryki Północnej, a armia desperacko potrzebowała konwojować materiały wojenne do niebronionego wybrzeża Alaski. Wymagało to 1600 mil drogi przez północną Kanadę i Alaskę.

Armia wysłała cztery białe i trzy segregowane czarne pułki inżynieryjne na północ, aby zbudować Alaska Highway. Jeden z czarnych pułków, 97. pułk inżynierów, przybył do pokrytego śniegiem Valdez na Alasce w kwietniu 1942 roku, z zadaniem zbudowania najbardziej wysuniętego na północ końca autostrady.

Żołnierze 97. pułku pracowali i cierpieli, a ich rasistowscy, zdezorganizowani biali oficerowie nie oferowali praktycznie żadnego przywództwa. Kiedy armia w końcu zwolniła ich dowódcę, „Starą Babcię”, jego następca zapanował nad pułkiem. Skupiając się jednak na wykonaniu zadania, porzucił wojskowy protokół i dyscyplinę. Czarni żołnierze dostosowali się, stali się w efekcie cywilami w mundurach i ukończyli drogę.

Aby pomóc trzeciemu dowódcy przestraszyć czarnych żołnierzy i przywrócić im normalny protokół i dyscyplinę, armia postawiła dziesięciu z nich przed sądem wojennym za bunt, skazała dziewięciu i skazała ich na długie kary więzienia i ciężką pracę.