Inna kraina mojego ciała

Oryginalny tytuł:

Another Land of My Body

Zawartość książki:

Efemeryczne, ale namacalne, przekraczające delikatną granicę między zrozumieniem a podziwem, wiersze Rodneya Tericha Leonarda żyją w świecie, nawet gdy go opuszczają, przylegając jak „wstążka w piasku / Zniewolona przez twoją kostkę”, że „Bojangles obok twojego krzesła”. „Drugi zbiór Leonarda, Another Land of My Body, zbiera pojedyncze wiersze, z których każdy jest odrębnym cudem, nawet jeśli razem są świadkami starzenia się, bronią odporności pożądania, artykułują tożsamość Czarnego Południa, upamiętniają nierówne obciążenia pandemii w warstwach rasowych i społeczno-ekonomicznych oraz zachowują kapsułę czasu czyichś szczególnych wspomnień, które odejdą wraz z nimi, gdy odejdą.

Kiedy „COVID napompował” panią Clematine i panią Bessie Will, które „płaciły podatki w amerykańskim mieście z sześcioma łóżkami na OIOM-ie”, „dziedziczne chitliny / i przepisy na ciasto funtowe / i letnie białe wiadra Budweisera / do B.B. King ucichł ”. „Nienaganne ucho Leonarda podważa dziedzictwo, wykorzystując muzykalność liryki i dźwiękowe wzornictwo formy, aby pamiętać sąsiadów obok męczenników państwa policyjnego: „Heels cold cold-heeled history heels claimed cold: / Ahmaud Arbery-George Floyd-Rayshard Brooks”.

„Na tych stronach każda postać ma charakter totemiczny, powtarzając to, co bezcenne poza nieustannymi więzami globalnego kapitalizmu.

Leonard pisze: „Nosi własne włosy i Fashion Fair. / Jąkała ignoruje jej zamiłowanie do smażonego witlinka i hushpuppies.

/ Nikt, kogo znam, nie nazywa jej dzieckiem”. „Oto kobieta jako pomnik” - mówi. „Urok mojej matki nie pochodził z magazynu; / Jet przyszedł później”.

„W swoim własnym stylu Leonard również jest naprawdę oryginalny, zawsze napotykając nowy teren, gdy przenosi przeszłość. Jego wiersze to często depesze z „nagłego wąwozu”, gdzie „(on) poznał inną krainę (swojego) ciała”. „Są także liniami życia, krótkimi wizytami domowymi, obietnicami ponownego spotkania pośród tymczasowych pożegnań.

„Jestem na mojej retrospektywie”, odbiera telefon. „Pozwól, że oddzwonię.

”