Another Way Home
Uwielbiam sposób, w jaki wiersze Beau Beausoleil chwytają to, co niewidzialne. Zawsze podróżują do tajemniczego miejsca, które wykracza poza pozory świata. Ujawnia to, czego nie można wyrazić zwykłym językiem - czasem smutek życia, czasem radość, czasem to, co można zobaczyć tylko we śnie. Jego prace ucieleśniają pomysłowość Poetów Języka, ale idą dalej, prowadząc nas przez obrazy z fascynującym głosem narracyjnym i świetlistą duchową wizją. Another Way Home zawiera jego najlepsze nowe teksty.
- Diane Frank, autorka While Listening to the Enigma Variations: New and Selected Poems", redaktor naczelna, Blue Light Press.
Wiersze Beau Beausoleila to beznamiętne codzienne spotkania z muzą i aktem tworzenia poezji, a także z samym sobą: jego stratami, tęsknotami, żalami, miłością, uniesieniami i przeczuciami śmiertelności, z innymi, w autobusach i na rogach ulic, gdzie wyczuwa emocje codziennego życia, przeżywane jako część całego życia osobistego. Angażuje się również w szerszy świat historii swojego kraju, jego "zdrady i rozczarowań", które "kończą się żalem".
Odważne i piękne wiersze świadectwa, mądrości, szczerości i niezwykłej emocjonalnej ostrości.
-Maysoon Pachachi, filmowiec.
Najmniejszy wiersz w tym zbiorze prosi nas, abyśmy poczuli, co to znaczy być człowiekiem... jak kochać, jak się smucić, jak mieć nadzieję i jak dzielić się światem. Każdy wiersz staje się częścią naszych własnych wspomnień o tym, jak sami doświadczaliśmy świata. Czytając je, ty też będziesz latać z Javierem na podwórku pewnego wieczoru. Zostaniesz podniesiony na duchu i będziesz pewien, że nasze wspólne człowieczeństwo jest tym, co daje nam nadzieję i czyni nas odpornymi.
-Terry Schupbach-Gordon jest artystą, drukarzem, gawędziarzem, lalkarzem, twórcą książek artystycznych i współdyrektorem Catbird (on the Yadkin) Press w Karolinie Północnej.
Poezja jest dramatyzacją głosu. Inna droga do domu Another Way Home Beau Beausoleila to głos podróżnika, który musi iść dalej, nawet jeśli tęskni za końcem podróży. To głos kogoś, kto widzi wszystko w kategoriach wieków, a jednak musi, potępiony jak my wszyscy, żyć z dnia na dzień. Wie, że egzystencja płynie między brzegami rzeki miłości i okrucieństwa, a piękno jest wodą, która je łączy. To głos tego, który wie, że nie mamy nic poza słowami, które możemy zostawić za sobą, i przemawia w porywach tak cienkich i cennych jak ostatnie tchnienie".
- Richard Harrison, poeta, autor książki On Not Losing My Father's Ashes in the Flood.
