Infrastruktury bezkarności: Przemoc nowego porządku w Indonezji

Oryginalny tytuł:

Infrastructures of Impunity: New Order Violence in Indonesia

Zawartość książki:

W Infrastructures of ImpunityElizabeth F. Drexler argumentuje, że tworzenie i utrzymywanie bezkarności sprawców indonezyjskiego ludobójstwa z czasów zimnej wojny (1965-66) to nie tylko status prawny, ale także proces kulturowy i społeczny.

Bezkarność za początkowe zabójstwa i późniejsze akty przemocy politycznej ma wiele elementów: biurokratycznych, wojskowych, prawnych, politycznych, edukacyjnych i afektywnych. Chociaż elementy te nie zawsze działają jednocześnie - czasami niektóre są uśpione, podczas gdy inne wznoszą się - razem można je opisać jako jednolitą całość, dynamiczną infrastrukturę, której istnienie wyjaśnia utrzymywanie się bezkarności. Na przykład, mówienie prawdy, będące pierwszym krokiem w wielu reakcjach na przemoc ze strony państwa, nie podkopało tej infrastruktury, lecz ją wzmocniło.

Kreatywne i artystyczne reakcje na rewelacje dotyczące przeszłości zaczęły jednak podważać infrastrukturę, przeciwdziałając jej tymczasowości, afektowi i stygmatyzacji społecznej oraz demonstrując jej kontyngencję i konkretne działania, polityki i procesy, które zaczęłyby ją demontować. Drexler twierdzi, że infrastruktura bezkarności może utrzymać się w ugruntowanej demokracji.