Ocena:
Pamiętnik Catherine Cho oferuje przejmujące i wciągające spojrzenie na jej doświadczenia z psychozą poporodową, splatając jej osobistą narrację z szerszymi tematami macierzyństwa, straty i zdrowia psychicznego. Pisarstwo jest znane ze swojej poetyckiej jakości, emocjonalnej głębi i surowej szczerości, dzięki czemu jest to zarówno fascynująca lektura, jak i ważny wkład w dyskusje na temat chorób psychicznych. Choć pamiętnik jest wysoce godny polecenia ze względu na jego wnikliwość i piękno, niektórzy czytelnicy uznali go za głęboko poruszający i emocjonalnie trudny do odczytania.
Zalety:⬤ Pięknie napisana poetycką prozą.
⬤ Oferuje głęboki wgląd w psychozę poporodową.
⬤ Wciągająca i trzymająca w napięciu narracja, którą czyta się jak przewracanie kartek.
⬤ Podnosi świadomość kwestii zdrowia psychicznego związanych z macierzyństwem.
⬤ Wywołuje szeroki wachlarz emocji i rezonuje na poziomie osobistym z czytelnikami.
⬤ Stanowi odważny opis osobistych zmagań, pomagając innym poczuć się mniej samotnie.
⬤ Emocjonalny ciężar tematu może być przytłaczający dla niektórych czytelników.
⬤ Niektórym trudno było ją czytać ze względu na intensywność opisywanych doświadczeń.
⬤ Czytelnicy mogą potrzebować odpowiedniego stanu psychicznego, aby podejść do tematów macierzyństwa i choroby psychicznej.
(na podstawie 49 opinii czytelników)
Inferno: A Memoir of Motherhood and Madness
Wybór redakcji New York Times Book Review
Inferno to niepokojący i mistrzowsko opowiedziany pamiętnik, ale także ważny, który sprzeciwia się potężnym tabu... --New York Times Book Review.
Wybuchowa - Good Morning America.
Wysublimowana - Bookpage (recenzja z gwiazdką)
Kiedy Catherine Cho i jej mąż wyruszyli z Londynu, aby przedstawić swojego nowo narodzonego syna rodzinie rozsianej po całych Stanach Zjednoczonych, nie mogła sobie wyobrazić, co ją czeka. Przed końcem podróży rozwija się u niej psychoza, całkowite oderwanie od rzeczywistości, które powoduje, że traci poczucie czasu i miejsca, w tym tego, co jest prawdziwe, a co nie. W desperacji jej mąż przyjmuje ją do pobliskiego szpitala psychiatrycznego, gdzie rozpoczyna ciężką pracę nad odbudową swojej tożsamości.
W tym niezachwianie szczerym, wnikliwym i często szokującym pamiętniku Catherine rekonstruuje swoje poczucie siebie, zaczynając od dzieciństwa jako córka koreańskich imigrantów, przechodząc przez traumatyczny związek z przeszłości, a kończąc na wczesnych latach zalotów i małżeństwa z mężem, Jamesem. Po mistrzowsku przeplata te części swojej przeszłości z żywym, bezpośrednim opisem dni spędzonych na oddziale.
Rezultatem jest potężna eksploracja psychozy i macierzyństwa, jednocześnie intensywnie osobista, ale zawierająca w sobie uniwersalne doświadczenie - tego, jak kochamy, żyjemy i rozumiemy siebie nawzajem.
