Opinie czytelników
Podsumowanie:Infamous Scribblers autorstwa Erica Burnsa przedstawia fascynujący i szczegółowy opis wczesnej historii amerykańskiego dziennikarstwa i jego interakcji z polityką, zwłaszcza w okresie kolonialnym i rewolucji amerykańskiej. Chociaż książka jest chwalona za wciągającą narrację i świeże spojrzenie na wydarzenia historyczne, niektórzy czytelnicy uznali ją za nieco zbędną lub zbyt złożoną.
Zalety:⬤ Zapewnia fascynujący wgląd w historyczne relacje między dziennikarstwem a polityką we wczesnej Ameryce.
⬤ Bogata w fakty historyczne i oferuje świeże spojrzenie na znane wydarzenia i postacie, w tym Ojców Założycieli.
⬤ Zabawny i wciągający styl pisania; wielu czytelników stwierdziło, że trudno ją odłożyć.
⬤ Kompleksowe badanie ewolucji amerykańskich gazet od ich powstania do czasów po rewolucji.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uznali książkę za zbędną lub zbyt rozwlekłą.
⬤ Kilka recenzji odnotowało spadek jakości pod koniec i luki w kontekście historycznym.
⬤ Książka może nie spełnić oczekiwań tych, którzy szukają prostej historii dziennikarstwa, ponieważ skupia się bardziej na dziennikarstwie jako narracji historycznej.
(na podstawie 28 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Infamous Scribblers: The Founding Fathers and the Rowdy Beginnings of American Journalism
Zawartość książki:
Infamous Scribblers to przenikliwa i dowcipna eksploracja najbardziej niestabilnego okresu w historii amerykańskiej prasy. Korespondent prasowy i uznany historyk mediów Eric Burns opowiada o Benie Franklinie, Aleksandrze Hamiltonie i Samie Adamsie - czołowych dziennikarzach wśród Ojców Założycieli - Jerzym Waszyngtonie i Johnie Adamsie, czołowych lekceważących dziennikarzy oraz Tomaszu Jeffersonie, czołowym manipulatorze dziennikarzy.
Ci ludzie i pisarze, którzy ich obrażali i chwalili w druku (w tamtym czasie nie istniało określenie "dziennikarz"), obejmowali zapalczywego Jamesa Franklina, brata Bena i jednego z pierwszych muckrakerów, wysoko myślącego Thomasa Paine'a, siepacza Jamesa Callendera i zbuntowany tłum propagandystów, pamflecistów i wydawców. To Waszyngton nadał tej książce tytuł. Napisał kiedyś o swoim przerażeniu z powodu bycia "buforowanym w publicznych drukach przez grupę niesławnych pisarzy".
"Dziennikarstwo tamtej epoki było często stronnicze, sfabrykowane, przegrzane, skandaliczne, sensacyjne, a czasem poruszające, błyskotliwe i niezastąpione. Pomimo swoich wad - a nawet z powodu niektórych z nich - uczestnicy publicznie omawiali kwestie, które doprowadziły Amerykę do ogłoszenia niepodległości, a po wojnie do określenia, jakiego rodzaju narodem będzie.
