Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Indian Serpent Lore or the Nagas in Hindu Legend and Art
1926. Autor wyjaśnia w przedmowie, że inne narody znały lub nadal praktykują tę formę kultu zwierząt.
Ale trudno byłoby przytoczyć inny przykład, w którym zajmuje on tak ważne miejsce w literaturze, folklorze i sztuce, jak w Indiach. Nie byłoby też możliwe wymienienie innego kraju, w którym można by badać rozwój tego kultu w okresie, który można oszacować na nie mniej niż trzy tysiąclecia. Przez tak długi czas deifikowane węże nawiedzały wyobraźnię mieszkańców Hindusów.
Ale jeszcze bardziej zdumiewająca jest nieskończona różnorodność aspektów, pod jakimi Nagowie pojawiają się w indyjskiej literaturze i sztuce.
Z jednej strony spotykamy się z prymitywnym typem gada obdarzonego magicznymi właściwościami, które zwykliśmy kojarzyć ze smokiem z zachodnich bajek. Z drugiej strony, Naga często ma charakter ducha wody.
Ponownie, może być w stanie przybrać dowolną formę, którą wybierze i zwykle pojawia się w ludzkiej postaci. W bramińskiej legendzie może stać się pobożnym ascetą, w buddyjskiej wiedzy może nawet przekształcić się w samozapierającego się świętego, bardzo często te różne typy wydają się dziwnie wymieszane. W niniejszym tomie moim celem było zebranie legend odnoszących się do Nagów, które można znaleźć w bramińskiej i buddyjskiej literaturze Indii.
Nie udajemy, że w tym gigantycznym zbiorze tradycji literackich może nie istnieć opowieść o Nagach, która umknęła naszej uwadze. Trzy główne repozytoria wiedzy o wężach, Mahabharata, Księga Jataka i Rajatarangini, zostały przynajmniej w pełni wykorzystane. Ale w przypadku reszty wątpliwe jest, czy wiele by zyskano, dążąc do kompletności.
Przedstawione tutaj historie z pewnością wystarczą, aby pokazać Nagów w tej wielkiej różnorodności aspektów, do których się odniesiono.
