Indyjscy inżynierowie, 1939-47

Oryginalny tytuł:

The Indian Engineers, 1939-47

Zawartość książki:

Bardzo dokładna i czytelna historia okresu II wojny światowej: praca korpusu w kraju i za granicą oraz wpływ rozbiorów. Mapy i szczegółowy indeks są wyjątkowo pomocne.

Indyjscy inżynierowie byli częścią każdej dywizji w armii. Korpus Inżynierów rozpoczął wojnę z dwiema kompaniami wojsk lądowych, 11 kompaniami polowymi i jedną kompanią polową. Rozbudowa podczas wojny doprowadziła do zwiększenia liczby inżynierów do pięciu kompanii wojsk lądowych, 67 kompanii polowych, sześciu niezależnych szwadronów polowych, 20 kompanii polowych i dwóch niezależnych szwadronów polowych.

Armia indyjska rozpoczęła wojnę w 1939 roku, licząc niecałe 200 000 żołnierzy. Pod koniec wojny stała się największą armią ochotniczą w historii, licząc ponad 2,5 miliona żołnierzy w sierpniu 1945 roku. 5 milionów żołnierzy w sierpniu 1945 roku. Służąc w dywizjach piechoty, wojskach pancernych i raczkujących siłach powietrznodesantowych, walczyli na trzech kontynentach, w Afryce, Europie i Azji. Armia indyjska walczyła w Etiopii przeciwko armii włoskiej, w Egipcie, Libii i Tunezji przeciwko armii włoskiej i niemieckiej, a po kapitulacji Włoch przeciwko armii niemieckiej we Włoszech. Jednak większość armii indyjskiej była zaangażowana w walkę z armią japońską, najpierw podczas brytyjskich porażek na Malajach i odwrotu z Birmy do granicy indyjskiej; później, po odpoczynku i przezbrojeniu do zwycięskiego ataku z powrotem na Birmę, jako część największej armii Imperium Brytyjskiego, jaką kiedykolwiek utworzono.