Indiański szał: prymitywizm, modernizm i transkulturacja w sztuce amerykańskiej, 1890-1915

Opinie czytelników

Książka oferuje wnikliwą eksplorację sztuki rdzennych Amerykanów pod koniec XIX i na początku XX wieku, badając jej produkcję, konsumpcję i odbiór w kontekście modernizmu. Zawiera studia przypadków kluczowych postaci i podkreśla wpływ płci na scenę artystyczną tamtej epoki.

⬤ Dobrze napisana
⬤ zapewnia dogłębne badanie sztuki rdzennych Amerykanów
⬤ ciekawe studia przypadków
⬤ podkreśla tematy modernizmu i płci
⬤ pouczająca.

Brak konkretnych negatywów wspomnianych w recenzjach.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Indian Craze: Primitivism, Modernism, and Transculturation in American Art, 1890-1915

Zawartość książki:

Na początku XX wieku kosze, koce i misy rdzennych Amerykanów można było kupić w domach towarowych, "sklepach indiańskich", u dealerów i w indiańskich szkołach rządu USA. Mężczyźni i kobiety w całych Stanach Zjednoczonych oddawali się powszechnej pasji kolekcjonowania sztuki rdzennych Amerykanów, którą eksponowali w domowych zakątkach zwanych "indiańskimi kącikami".

Elizabeth Hutchinson identyfikuje to kolekcjonowanie jako część większego "indiańskiego szaleństwa" i łączy je z innymi działaniami, takimi jak włączenie artefaktów rdzennych Amerykanów do wystaw sztuki sponsorowanych przez muzea, stowarzyszenia artystyczne i rzemieślnicze oraz Targi Światowe, a także wykorzystanie rdzennego rękodzieła jako modeli dla nie-rdzennych artystów badających formalną abstrakcję i pojawiające się pojęcia artystycznej podmiotowości. Argumentuje, że indiański szał przekonał decydentów, że sztuka była aspektem "tradycyjnej" rdzennej kultury wartym zachowania, a postawa ta nadal wpływa na popularne postawy i ustawodawstwo federalne. Ilustrując swój argument obrazami wybranymi z publikacji z końca XIX i początku XX wieku, Hutchinson rewiduje standardową historię głównego nurtu zainteresowania kulturą materialną rdzennych Amerykanów jako "sztuką".

Podczas gdy wielu lokalizuje rozwój tego międzykulturowego zainteresowania na południowym zachodzie po pierwszej wojnie światowej, Hutchinson ujawnia, że zaczęło się ono wcześniej i rozprzestrzeniło się w całym kraju z zachodu na wschód i od rezerwatu do metropolii. Pokazuje, że artyści, nauczyciele i krytycy związani z rozwojem amerykańskiego modernizmu, w tym Arthur Wesley Dow i Gertrude K sebier, inspirowali się rdzenną sztuką.

Rdzenni artyści byli również w stanie osiągnąć pewne uznanie jako artyści nowocześni, jak pokazuje Hutchinson, omawiając malarza i pedagoga Winnebago, Angela DeCorę. Przyjmując podejście transkulturowe, Hutchinson zmienia nasze rozumienie roli rdzennych Amerykanów w kulturze modernistycznej.