Impro: Improwizacja i teatr

Opinie czytelników

Książka Keitha Johnstone'a na temat improwizacji i jej związku z ludzką psychologią oferuje głębokie spostrzeżenia i koncepcje, które wykraczają poza teatr. Chociaż dostarcza cennych lekcji w zakresie komunikacji, dynamiki statusu i kreatywności, styl pisania może być suchy i może nie spodobać się każdemu, szczególnie tym, którzy nie są zaznajomieni z teatrem improwizowanym.

⬤ Oferuje głęboki wgląd w dynamikę statusu i interakcje międzyludzkie.
⬤ Dostarcza znaczących lekcji na temat kreatywności i spontaniczności.
⬤ Zawiera ćwiczenia i anegdoty, które mają zastosowanie w różnych dziedzinach poza teatrem.
⬤ Polecana nauczycielom i każdemu, kto chce poprawić swoje umiejętności komunikacyjne.
⬤ Wielu czytelników uznało ją za prowokującą do myślenia i transformującą.

⬤ Styl pisania jest często opisywany jako suchy i trudny do początkowego zaangażowania.
⬤ Wydanie Kindle ma znaczące problemy z formatowaniem, w tym problemy z orientacją tekstu i błędy ortograficzne.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że treść jest wymagająca i znajduje się poza ich strefą komfortu.
⬤ Czasami książka może wydawać się mieszanką podręcznika socjologii i przewodnika dla praktyków, co może być zniechęcające.

(na podstawie 138 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Impro: Improvisation and the Theatre

Zawartość książki:

Zaangażowanie Keitha Johnstone'a w teatr rozpoczęło się, gdy George Devine i Tony Richardson, dyrektorzy artystyczni Royal Court Theatre, zamówili u niego sztukę. Było to w 1956 roku.

Kilka lat później sam został zastępcą dyrektora artystycznego, pracując jako czytający sztuki i reżyser, w szczególności pomagając w prowadzeniu Grupy Pisarzy. Opracowane tam techniki i ćwiczenia improwizacyjne sprzyjające spontaniczności i umiejętnościom narracyjnym były dalej rozwijane w studiu aktorskim, a następnie w demonstracjach w szkołach i na uczelniach, a ostatecznie w założeniu zespołu wykonawców o nazwie The Theatre Machine.

Podzielona na cztery sekcje: "Status", "Spontaniczność", "Umiejętności narracyjne" oraz "Maski i trans", ułożone mniej więcej w kolejności, w jakiej grupa może do nich podejść, książka przedstawia konkretne techniki i ćwiczenia, które sam Johnstone uznał za najbardziej przydatne i najbardziej stymulujące. Rezultatem jest zarówno książka z pomysłami, jak i fascynująca eksploracja natury spontanicznej kreatywności.