Imperial Lineages and Legacies in the Eastern Mediterranean: Recording the Imprint of Roman, Byzantine and Ottoman Rule
Badania porównawcze imperiów były tradycyjnie podejmowane w najszerszej możliwej globalnej perspektywie historycznej, z porównaniem imperiów Nowego Świata, takich jak Aztekowie i Inkowie, obok historii imperialnego Rzymu oraz imperiów Chin i Rosji w okresie średniowiecznym i nowożytnym.
Zaskakująco niewiele prac skupiało się na ewolucji kontroli państwowej i administracji imperialnej na tym samym terytorium; podchodzono do nich w sposób rygorystyczny i historycznie ugruntowany w szerokim zakresie czasu historycznego od późnej starożytności do XX wieku. Imperia Rzymu, Bizancjum, Osmanów i współczesnych imperialistów w XIX i na początku XX wieku, wszystkie odziedziczyły lub przejęły i starały się rozwijać nakładające się na siebie części wspólnej bazy terytorialnej we wschodniej części Morza Śródziemnego i wszystkie walczyły o powstrzymanie, kontrolowanie lub w inny sposób zmienianie politycznych, kulturowych i duchowych lojalności tych samych rdzennych grup ludności, które znalazły się pod ich rządami i administracją.
Zadaniem podjętym w Imperial Lineages and Legacies in the Eastern Mediterranean jest zbadanie równowagi między ciągłością a zmianą przyjętą w różnych momentach historycznych, kiedy ustanowiono nowe reżimy imperialne, oraz ujawnienie wspólnych cech i wspólnego podejścia do wyzwania rządów imperialnych, które zjednoczyły rozbieżne społeczeństwa i administracje imperialne. Praca zawiera wkład dwunastu naukowców, z których każdy jest wiodącym praktykiem w swojej dziedzinie i każdy wnosi swój szczególny wkład we wspólny temat imperialnej tożsamości i dziedzictwa w świecie śródziemnomorskim epoki pogańskiej, chrześcijańskiej i muzułmańskiej.
