Ocena:
Książka otrzymuje mieszane recenzje, z których wiele chwali wnikliwą analizę rosyjskiego imperializmu kulturowego, podczas gdy inni krytykują ją za postrzeganą stronniczość i brak głębi w argumentach.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana i ważna, szczególnie w kontekście bieżących wydarzeń
⬤ zapewnia głębokie zrozumienie rosyjskiego imperializmu kulturowego
⬤ wysoce zalecana dla tych, którzy chcą zrozumieć złożoność rosyjskiej literatury i historii
⬤ prowokująca do myślenia i odkrywcza dla osób dotkniętych rosyjskim imperializmem.
⬤ Krytykowany za jednostronną antyrosyjską diatrybę
⬤ niektórzy recenzenci uznali go za niechlujny i pozbawiony głębi, ignorujący kluczowe debaty literackie i ważne dzieła
⬤ oskarżony o reprodukowanie rusocentryzmu i redukcjonizm w swoich argumentach, a niektórzy sugerują, że nie jest wart czasu ani pieniędzy.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Imperial Knowledge: Russian Literature and Colonialism
Czytelnicy od dawna zdają sobie sprawę, że zachodnia literatura odzwierciedla społeczne, polityczne i kulturowe struktury, które faworyzowały kolonialnych panów i ich punkt widzenia.
Zarówno w popularnym, jak i naukowym użyciu, kolonie to terytoria, których podbój wymaga podróży za granicę. Ponieważ sąsiadujące z Rosją kolonie były generalnie postrzegane jako stopniowe i uzasadnione rozszerzenie rosyjskiego terytorium i etniczności, rosyjska literatura uniknęła analizy, jaką poddano zachodnim dziełom literackim.
Niniejszy tom dowodzi, że rosyjskie akty ekspansji terytorialnej są formą kolonizacji i wykorzystuje teorię postkolonialną do zbadania rosyjskiej literatury i struktur władzy w niej odzwierciedlonych. Tom początkowo omawia kwestie nacjonalizmu i imperializmu oraz porażkę krytyków literackich w traktowaniu Rosji jako potęgi kolonialnej. Następnie umieszcza literaturę rosyjską w kontekście teorii i dyskursu postkolonialnego.
Analizuje techniki retoryczne, które umożliwiły Puszkinowi i Lermontowowi stworzenie repertuaru kolonialnych wyobrażeń i stereotypów; argumentuje, że Wojna i pokój Tołstoja dostarczyła rosyjskiej kulturze pierwszego i prawdopodobnie najwspanialszego wyrazu narodowej pewności siebie; i analizuje imperialne nawyki rosyjskiej kultury przejawiające się w powieściach i opowiadaniach Anatolija Rybakowa i Walentina Rasputina. Książka dodatkowo przygląda się Oddziałowi chorych na raka Sołżenicyna; różnym dziełom literatury faktu, w tym podręcznikom historii; oraz wysiłkom najnowszych pisarzy, by podważyć rosyjski imperializm.