Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Imperial Nature” autorstwa Jima Endersby'ego bada złożoność wiktoriańskiej nauki przez pryzmat botanicznych praktyk Josepha Daltona Hookera. Rzuca ona wyzwanie tradycyjnym narracjom, które podkreślają ikoniczne postacie i zachodnią dominację w nauce, zamiast tego podkreślając rolę kolonialnych botaników i znaczenie praktycznych doświadczeń w zdobywaniu wiedzy. Narracja jest zorganizowana wokół różnych praktyk w botanice i rzuca światło na zawiłe relacje między botanikami metropolitalnymi i kolonialnymi, zwiększając nasze zrozumienie rozwoju nauki w epoce wiktoriańskiej.
Zalety:Książka jest wciągająca i czytelna, zapewnia świeże spojrzenie na wiktoriańską naukę, podkreśla znaczenie praktycznych doświadczeń w botanice i wykorzystuje bogactwo podstawowych dokumentów na poparcie swoich argumentów. Skutecznie podważa długo utrzymywane założenia dotyczące historii nauki, zwłaszcza w odniesieniu do wkładu kolonialnego.
Wady:Niektóre rozdziały są mniej wciągające niż inne, a książka może nie spełniać oczekiwań dotyczących szczegółowego opisu biograficznego Hookera, ponieważ koncentruje się bardziej na szerszych tematach historycznych i praktykach.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Imperial Nature: Joseph Hooker and the Practices of Victorian Science
Zawartość książki:
Joseph Dalton Hooker (1817-1911) był znanym na całym świecie botanikiem, bliskim przyjacielem i wczesnym zwolennikiem Karola Darwina oraz jednym z pierwszych - i odnoszących największe sukcesy - brytyjskich naukowców, którzy stali się pełnoetatowymi profesjonalistami. Jim Endersby twierdzi, że był on również doskonałym ucieleśnieniem wiktoriańskiej nauki.
Imperial Nature to żywy obraz złożonych powiązań pracy naukowej i idei naukowych, który z wdziękiem wykorzystuje karierę jednej osoby do zilustrowania zmieniającego się świata nauki w epoce wiktoriańskiej. Analizując karierę Hookera, Endersby oferuje żywy wgląd w codzienne czynności dziewiętnastowiecznych przyrodników, biorąc pod uwagę tak różnorodne kwestie, jak ilustracje botaniczne i mikroskopia, klasyfikacja oraz transport i przechowywanie okazów, aby ujawnić, co faktycznie robili, jak zarabiali na życie i co napędzało ich teorie naukowe.
To, co się wyłania, jest rzadkim spojrzeniem na wiktoriańskie praktyki naukowe w akcji. Skupiając się na materialnych praktykach nauki i jednym z jej czołowych praktyków, Endersby umiejętnie łączy obawy o imperium, profesjonalizm i praktyki filozoficzne z wykuwaniem dziewiętnastowiecznej tożsamości naukowej.
