Imperatyw pisania: Destrukcje wzniosłości u Kafki, Blanchota i Becketta

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Imperative to Write: Destitutions of the Sublime in Kafka, Blanchot, and Beckett

Zawartość książki:

Czy pisarstwo jest nawiedzane przez imperatyw kategoryczny? Czy kantowska wzniosłość nadal kształtuje powołanie pisarza, nawet w przypadku autorów dwudziestowiecznych? Jaki dokładnie kształt, formę lub postać przybiera ta pozostałość wzniosłości w fikcjach, które z niej wynikają i które pozostawiają ją w ruinie?

Ta książka bada te pytania poprzez lekturę trzech autorów, którzy świadczą o dwuznacznej konieczności: pisanie jako wymagające i ekskluzywne zadanie, sprzeczne z życiem, ale także zwykły przymus, popęd bez końca i powodu, a nawet rodzaj tortury. Jeśli Kafka, Blanchot i Beckett naśladują wzniosłe powołanie w swoim ekstremalnym oddaniu pisarstwu, robią to z pełną świadomością, że trajektoria, którą dyktuje, nie prowadzi do metafizycznego odkupienia, ale raczej w dół, w niesamowity element fikcji. Jak dowodzi ta książka, wzniosłość zawsze była głęboko melancholijną sprawą, nawet w swojej klasycznej kantowskiej formie, ale to właśnie w stłumionej mowie narracyjnych głosów.

Stopniowe pozbawianie ich zasobów i nagród ujawnia prawdziwą naturę tej melancholii.