Ocena:
Książka Erkki Huhtamo „Illusions in Motion” bada początki i ewolucję ruchomych obrazów i kultury wizualnej, przedstawiając bogatą historię, koncentrując się na mechanicznych urządzeniach rozrywkowych i obecnie nieznanej formie sztuki panoram. Książka jest znana ze swojej głębi, szczegółowości i przystępnego pisania.
Zalety:⬤ Niezwykle fascynująca i istotna historia
⬤ poszerza wiedzę o kulturze wizualnej
⬤ szczegółowa eksploracja mechanicznych urządzeń rozrywkowych
⬤ doskonałe ilustracje i odniesienia do źródeł
⬤ przystępne pisanie od kompetentnego autora
⬤ pięknie wyprodukowane
⬤ znaczące źródło na temat ruchomych panoram.
Nieco peryferyjna dla niektórych czytelników; może zbytnio skupiać się na niejasnych szczegółach historycznych dla osób mniej zainteresowanych tematem.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Illusions in Motion: Media Archaeology of the Moving Panorama and Related Spectacles
Śledzenie kulturowej, materialnej i dyskursywnej historii wczesnego przejawu kultury medialnej w tworzeniu.
Począwszy od końca XVIII wieku, ogromne okrągłe panoramy prezentowały swoim odbiorcom wspaniałe przedstawienia, od historycznych bitew po egzotyczne miejsca. Takie panoramy były wciągające, ale statyczne. Były też inne panoramy, które się poruszały - setki, a prawdopodobnie tysiące z nich. Ich historia została w dużej mierze zapomniana. W książce Illusions in Motion Erkki Huhtamo odkrywa ten zaniedbany wczesny przejaw kultury medialnej. Ruchoma panorama była długim obrazem, który rozwijał się za "oknem" za pomocą mechanicznego systemu korbowego, któremu towarzyszył wykład, muzyka, a czasem efekty dźwiękowe i świetlne. Showmani wystawiali takie panoramy w różnych miejscach, od oper po sale kościelne, tworząc rynek dla zapośredniczonej rzeczywistości zarówno w mieście, jak i na wsi.
W pierwszej historii tego zjawiska Huhtamo analizuje ruchomą panoramę w całej jej złożoności, badając jej związek z innymi mediami i jej rolę w kulturze swoich czasów. W jego opowieści panorama staje się oknem do obserwacji mediów w działaniu. Huhtamo bada takie tematy, jak formy kulturowe, które zapowiadały ruchomą panoramę; panoramy teatralne; dioramy; "panoramania" lat pięćdziesiątych XIX wieku i kariera Alberta Smitha, najbardziej utytułowanego showmana tamtej epoki; konkurencja z pokazami latarni magicznych; ostateczny rozkwit panoramy pod koniec XIX wieku; oraz późniejsze życie panoramy jako toposu, śledzone przez jej przywołanie w literaturze, dziennikarstwie, nauce, filozofii i propagandzie.
