Iluzje Camelotu: Pamiętnik

Opinie czytelników

Wspomnienia Petera Boala, „Illusions of Camelot”, to głęboko osobista relacja z jego dzieciństwa i lat formacyjnych, zgłębiająca tematy rozwoju, wyzwań i relacji międzyludzkich. Książka jest znana z elokwentnego pisania i emocjonalnej głębi, co kontrastuje z oczekiwaniami niektórych czytelników dotyczącymi treści związanych z tańcem.

Pięknie napisana, szczera, szczerze dzieląca się doświadczeniami, wciągająca opowieść, wnikliwe refleksje na temat dzieciństwa i rozwoju osobistego oraz celebracja ludzkich doświadczeń.

Nie skupia się na plotkach ze świata tańca ani na doświadczeniach dorosłych, przez co niektórzy uważają ją za nudną, a niektórym czytelnikom nie przypadła do gustu ze względu na jej inne ukierunkowanie.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Illusions of Camelot: A Memoir

Zawartość książki:

Od dyrektora artystycznego Pacific Northwest Ballet i byłego głównego tancerza New York City Ballet pochodzi niezapomniany pamiętnik o podróży jednego artysty od dzieciństwa do baletu.

Historia Petera rozpoczyna się w pasterskim i uprzywilejowanym miasteczku Bedford w stanie Nowy Jork: rzadkiej enklawie 40 mil na północ od Nowego Jorku, gdzie prywatne szkoły, kluby wiejskie i rodziny mają swoje własne zasady i tajemnice. W mieście poglądy na rasę, moralność i seksualność są niewypowiedziane, ale oczywiste. Tymczasem w domu Peter i jego rodzina zmagają się z alkoholizmem i przedwczesną śmiercią ojca.

Jako młody chłopak odnajdujący swoją drogę, Peter wkrótce zwraca się ku baletowi. Ostatecznie jego pasja staje się światłem przewodnim, prowadząc go do pracy w New York City Ballet jako nastolatek, żyjąc na własną rękę, odkrywając pułapki i przyjemności, jakie ma do zaoferowania Manhattan.

W głęboko osobistej pracy Petera poznasz Hattie Lindsay, opiekunkę Petera, której miłość do Petera dorównuje jej pogardzie dla Henry'ego, rodzinnego psa. Wejdziesz na podłogę klubu podczas lekcji tańca towarzyskiego w Bedford, do studia School of American Ballet w Lincoln Center i na scenę w Dziadku do orzechów George'a Balanchine'a, gdy Peter wystąpi w tytułowej roli Dziadka do orzechów.

Przy całym śmiechu, jaki oferują te historie, grawitacja jest wszędzie. Chwile przy szpitalnym łóżku Balanchine'a lub na zniszczonym przez AIDS oddziale szpitala Columbia-Presbyterian, gdy życie ukochanej osoby odchodzi, są opowiadane z bolesną szczerością i surowym bólem. Podróż Petera prowadzi nas do początku jego wspaniałej kariery jako tancerza w New York City Ballet i pozostawia nam wgląd w wyjątkową ścieżkę artysty i jednostki ukształtowanej przez środowisko, okoliczności i rodzinę.