Ilustrowana trauma zastępcza

Opinie czytelników

Książka jest kompleksowym przewodnikiem po zastępczej traumie, oferującym wgląd i praktyczne techniki dla pracowników socjalnych i innych specjalistów w dziedzinie pomocy. Podczas gdy wielu chwali jej kreatywność i głębię, niektórzy wyrażają rozczarowanie brakiem szczegółowej treści i obecnością błędów.

Kreatywne i dogłębne badanie zastępczej traumy, praktyczne techniki dla profesjonalistów, piękne ilustracje, przydatne dla różnych zawodów pomocniczych, zachęca do refleksji i przetwarzania traumy.

Ograniczone szczegóły i kilka ćwiczeń, krótkie dyskusje na temat teorii, obecność błędów ortograficznych, niektórzy czytelnicy uznali ją za mniej wciągającą niż oczekiwano.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Vicarious Trauma Illustrated

Zawartość książki:

Książka poświęcona medycynie graficznej, w której przyjrzano się, w jaki sposób teoria psychoanalityczna, jungowska, feministyczna, narracyjna i uważności odnoszą się do wikarycznej traumy. Każda z tych koncepcji teoretycznych ma coś do zaoferowania w zakresie przetwarzania trudnych doświadczeń.

Czy czujesz, że nie jesteś w stanie zintegrować tego, co słyszysz od swoich klientów? Nie możesz spać w nocy? Izolujesz się od przyjaciół i rodziny, ponieważ jesteś tak wyczerpany? Stałeś się bardziej duchowy lub agnostyczny, próbując nadać sens bólowi i cierpieniu, o których słyszałeś? Wszystko to są typowe reakcje wikarialnej traumy. Szef kazał ci pamiętać o "samoopiece", ale wydaje się, że nic nie jest w stanie przywrócić cię do stanu sprzed rozpoczęcia pracy w usługach bezpośrednich. Na końcu każdej sekcji znajduje się wskazówka, która pomoże ci zastosować teorię w praktyce i głębiej przyjrzeć się, dlaczego te historie mają na ciebie wpływ.

Opierając się na moich ośmiu latach pracy jako opiekun praktyk dla magistrów poradnictwa, wszystko w tej książce zostało przetestowane i przerobione z ludźmi pracującymi z naszymi najbardziej wrażliwymi populacjami. Widziałem, jak studenci zmieniają się z jasnookich nowych klinicystów w wlokących się do swoich miejsc stażu i klasy, czując się całkowicie beznadziejnie co do systemu, zdolności ich klientów do "wyzdrowienia" i tego, kim byli jako terapeuci.

Znałem termin Vicarious Trauma, nawet sam go odczuwałem, widziałem go u moich współpracowników, ale było coś innego w oglądaniu go w cotygodniowych trzygodzinnych kawałkach, jedna twarz studenta płacącego dużo pieniędzy, aby szkolić się na terapeutę. Zacząłem badać protokoły, których jest wiele i nikt o nich nie słyszał, i tworzyć własne.