Ikony nadziei: rzeczy ostateczne w katolickiej wyobraźni

Opinie czytelników

Książka omawia koncepcję życia po śmierci z perspektywy teologicznej, koncentrując się na tematach odkupienia, pojednania i możliwości powszechnego zbawienia.

⬤ Dostarcza mądrości i nadziei na temat życia po śmierci
⬤ Oferuje unikalną perspektywę na indywidualny sąd a Sąd Ostateczny
⬤ Zachęca czytelników przesłaniem wiecznej miłości i pojednania.

Obszerne tło historyczne może być trudne do zrozumienia; dydaktyczny ton może być czasami męczący.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Icons of Hope: The Last Things in Catholic Imagination

Zawartość książki:

W książce Icons of Hope: The "Last Things" in Catholic Imagination John Thiel, jeden z najbardziej wpływowych katolickich teologów, argumentuje, że współcześni teologowie byli zbyt powściągliwi w pisaniu o "rzeczach ostatecznych" - śmierci, sądzie, niebie i piekle. Poddani historyczno-krytycznemu standardowi interpretacji, często niechętnie angażowali się w refleksję eschatologiczną, która poważnie traktuje doktrynę "rzeczy ostatecznych" jako rzeczywiste wydarzenia, które chrześcijanie są zobowiązani do sensownego wyobrażenia sobie i opisania z pewną dozą wiernej spójności.

Pluralizm religijny współczesnej teologii pozostawia miejsce na spekulatywny styl interpretacji, który wydaje ikony nadziei - teologiczne portrety zmartwychwstałego życia, które mogą informować i inspirować życie wiary. Ikony nadziei przedstawiają interpretację życia niebiańskiego, Sądu Ostatecznego i komunii świętych, która jest kształtowana przez pogląd na aktywność błogosławionych zmarłych zgodną z chrześcijańską wiarą w zmartwychwstanie ciała, a mianowicie pogląd, że błogosławieni zmarli w niebie nadal są eschatologicznie zaangażowani w odkupieńcze zadanie przebaczenia. Thiel proponuje rewizję tradycyjnych katolickich wyobrażeń dotyczących sądu i życia po śmierci, która podkreśla cnotliwe działania wszystkich świętych w ich niebiańskiej odpowiedzi na wizję Boga.

Te konstruktywne wysiłki są wspierane przez wnioski Thiela dotyczące zaniku koncepcji czyśćca w dużych segmentach współczesnej wiary katolickiej, zaniku przypisywanego pojawieniu się niekonkurencyjnej duchowości w posoborowym katolicyzmie, który przyćmił rodzaje wrażliwości religijnej, które sprawiły, że wiara w czyściec stała się praktyką we wcześniejszych stuleciach. Ta niekonkurencyjna duchowość - która odzyskuje tradycyjną Pawłową wrażliwość na darmowość łaski - zachęca do eschatologicznego wyobrażenia wzajemnego, ciągłego przebaczenia w komunii świętych w tym życiu i w życiu przyszłym.