Ocena:
Książka przedstawia dokładną i wciągającą biografię Shinzo Abe, szczegółowo opisując jego karierę polityczną i wpływ na społeczno-gospodarczy krajobraz Japonii w ciągu ostatnich 25 lat. Czytelnicy doceniają dogłębny wgląd w japońską politykę, szczególnie dla tych, którzy mogą nie mieć doświadczenia w tym temacie. Niektóre recenzje wspominają jednak o braku skupienia się na osobistych, niepolitycznych szczegółach z życia Abe.
Zalety:⬤ Uznawana za jedną z najlepszych książek o Shinzo Abe, chwalona za wciągający styl i wnikliwą analizę.
⬤ Przystępna dla czytelników bez silnego zaplecza w japońskiej polityce.
⬤ Zapewnia szczegółowy wgląd w główne kwestie polityczne i społeczno-gospodarcze w Japonii w ciągu ostatnich 25 lat.
⬤ Oferuje dobrze udokumentowaną relację z obszernymi przypisami, które zapewniają przydatny kontekst.
⬤ Podkreśla istotne aspekty polityki i stylu przywództwa Abe.
⬤ Niektórym czytelnikom może nie przypaść do gustu skupienie się na kwestiach politycznych kosztem szczegółów osobistych.
⬤ Książka może nie zadowolić tych, którzy szukają bardziej swobodnej lub zorientowanej na plotki biografii Abe.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Iconoclast - Shinzo Abe and the New Japan
Filozofia nauki zmierza w kierunku impasu. Sposób myślenia o nauce, który został nam przekazany, jest żałośnie nieadekwatny do naszych obecnych celów.
Biorąc pod uwagę pytania, które nas obecnie interesują, dziedzictwo to stwarza więcej problemów niż rozwiązuje. Co więcej, raczej alienuje nas od nauki, niż sprawia, że nauka wydaje się faktycznie lub potencjalnie powiązana z naszym życiem. W najlepszym wypadku czyni to naukę dziwną, a w najgorszym - niebezpieczną i przerażającą.
Zamiast zestawu praktyk z ludzką twarzą, dążących do celów zrozumiałych dla zwykłych śmiertelników, nauka została potraktowana jako abstrakcyjny system idei i technokratycznych procesów pomiarowych. Wydaje mi się prawdopodobne, że promowanie myślenia o nauce w ten sposób leży u podstaw reakcji na naukę w naukach humanistycznych, której kulminacją były tak zwane „wojny naukowe”.
Filozofia nauki nigdy nie została poddana globalnej ortodoksji (niezależnie od mówienia o „przyjętym poglądzie”), więc każda rozmowa o tym, co przekazała tradycja, będzie z konieczności przebiegać w kategoriach podobieństw rodzinnych, wspólnych trendów i wspólnych stylów myślenia, a nie spójnego zbioru doktryn, pojedynczej metody lub jednolitego programu badawczego. Sposób, w jaki staram się obnażyć wspólne założenia w ramach tradycji - źródło błędów - polega na dostarczeniu kompleksowej alternatywy, bardzo różnej od podejść, które były głównym życiem filozofii nauki.
To jest mój główny cel, dostarczenie takiej alternatywy, którą odkryłem w pracach wielkiego amerykańskiego filozofa Johna Deweya.