Ocena:
Książka „Going to Extremes” autorstwa Joe McGinnissa jest wysoko ceniona za wnikliwy i zabawny portret Alaski i jej mieszkańców w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Czytelnicy chwalą styl pisania McGinnissa, charakterystykę postaci i żywe opisy życia na Alasce. Narracja równoważy osobiste doświadczenia z autentycznym przedstawieniem unikalnej kultury i środowiska tego stanu. Niektórzy recenzenci zwracają jednak uwagę na nieścisłości geograficzne i postrzegany brak głębi w niektórych obszarach.
Zalety:Dobrze napisana i wciągająca narracja, zabawny i wnikliwy portret życia na Alasce, mocna charakterystyka wyjątkowych mieszkańców, żywe opisy krajobrazu i środowiska Alaski, oddaje istotę kultury stanu, szybkie tempo i łatwa lektura.
Wady:Zauważono pewne nieścisłości geograficzne, nie wyczerpuje wszystkich aspektów Alaski, drobne uwagi krytyczne dotyczące głębi i eksploracji niektórych anegdot.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
Going to Extremes
Kiedy budowa rurociągu trans-Alaska spowodowała boom naftowy pod koniec lat 70-tych, dziennikarz Joe McGinniss udał się na północ, aby dowiedzieć się, co, jeśli w ogóle, pozostało z „ostatniej granicy”.
Odkrył, jak to ujął jeden z czytelników, „zapierające dech w piersiach sprzeczności” - chciwość, marnotrawstwo, uzależnienia i rasizm, które kontrastowały z ogromnym, nieokiełznanym naturalnym pięknem oraz uczciwym, otwartym i niezależnym duchem ludzi. McGinniss skupił się głównie na podbrzuszu kultury boomu na Alasce.
Opowiada czasami szokującą, często poruszającą historię zawirowań z perspektywy żywego asortymentu pilotów buszu, boomerów, strażników parków, barmanów, nauczycieli, dziennikarzy, kelnerek, polityków, rdzennych mieszkańców Alaski i postępującego legionu outsiderów szukających szybkiego wzbogacenia się.
